Смак жыцця

Tempus fugit ... czas ucieka, tempus edax rerum ... czas — pożeracz rzeczy — tak pisał Owidiusz w swych Metamorfozach. Pozostaje jednak pamięć, jej postoje, wydające sygnały, impulsy i podniety, które są tym silniejsze, im większe było zakorzenienie w określonej kulturze, w „ziemi rodzinnej”, „ojczystej glebie”, w swej „małej Ojczyźnie” jako archetypach tożsamości. Poszukiwanie niezbywalnej wiarygodności staje się niejednokrotnie podnietą do twórczości literackiej. Chęć zachowania w słowie pisanym przekazu kulturowego przodków i swego środowiska stanowi nakaz wewnętrzny i swego rodzaju imperatyw twórczy pisarzy i poetów podążających tropami własnej tożsamości. Toteż Helena Aniszewska z domu Kozak urodzona w Białowieży sięgnęła po pióro. Przedwojenna Białowieża składała się z wielu narodowości: Białorusinów, Polaków, Żydów, Ukraińców, Rosjan. Wszystkie narodowości wnosiły coś do wspólnej skarbnicy kultury wzajemnie oddziaływując na siebie. Białorusini posługiwali się językiem miejscowym zbliżonym do białoruskiego języka literackiego. W tym języku śpiewano, opowiadano, odprawiano obrzędy. Polskie instytucje i szkoła upowszechniały kulturę polską. Stąd też u wielu twórców z polsko-białoruskiego pogranicza występuje swoisty bilingwizm i odczuwają oni potrzebę pisania w dwóch językach. (prof. B. Białokozowicz, Impulsy pamięci i tropy tożsamości, фрагмэнт)

• Месца выхаду: Беласток
• Дата выхаду: 1998
• Рэдактар: Луба Віталь
• Выдавец: Праграмная Рада Тыднёвіка Ніва
• Выдавецтва/ друкарня: Offset-Print, Białystok
• Памеры: 112с., 15см
• ISBN: 83-904359-7-7
• Катэгорыя: Мастацкая літаратура
• Copyright: © 1998 by Алена Анішэўская
• Кнігазбор: Kamunikat.org, Каталёг БГТ, Каталёг MiOKB, Прыватны каталёг
• Інвэнтарныя нумары: BTH — 1610, 743, MiOKB — 2703, 2704(?), 3090, 10593
• Дадатковая даведка: Książka została dofinansowana przez Wojewodę Warszawskiego Dziękujemy Staromiejskiemu Domowi Kultury w Warszawie za pomoc przy wydaniu książki; Podziękowanie: W tym miejscu pragnę podziękować tym, którzy przyczynili się do wydania tej książki. Gorąco dziękuję: Panu Andrzejowi Hagmajerowi, dyrektorowi Wydziału Kultury Urzędu Wojewódzkiego w Warszawie; Panu Marianowi Walczakowi, przewodniczącemu Konwentu Polsko-Białoruskiego; Panu Sebastianowi Lenartowi, dyrektorowi Staromiejskiego Domu Kultury w Warszawie.