- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Як сябраваць, каб было па-сапраўднаму? Як бараніць сябе і сяброў? Як гуляць так, каб было ўсім цікава? Як жыць з гэтымі дарослымі і не крыўдаваць на іх? Як прызнаваць свае памылкі і ці трэба іх прызнаваць? Ці можна плакаць, калі табе надта крыўдна? І як зрабіць так, каб нікому крыўдна не было? Вось такія... Болей »
Шановні читачі! Ви тримаєте в руках книгу, в якій описані реальні історії успіху жінок, які звернулися до громадської організації - центру „Успішна жінка”, де отримали необхідні знання, навички, щоб змінити своє життя на краще! У книжці розповідається про досягнення жінок у питаннях самореалізації, працевлаштування... Болей »
Выбраўся Паморак з багны, каб ён спрах. Жывучы, гад!.. Спалілі яго потым людзі, што нават костачак не засталося. Але нечысць такая, аказваецца, і ў агні не гарыць. Згарыць – ажыве. Аднак людзі больш не паміраюць ад паморка. Бо збег ён, кажуць, далёка-далёка і жыве як і кожны злыдзень за сінім морам... Болей »
Клетка стаяла на самым ускрайку стала, адным сваім бокам прыціснуўшыся да сценкі. Над клеткай была ўмацавана лямпа, што нагадвала паскуднай формы струхнелы грыб. Яшчэ вышэй да сценкі прыляпілася невялічкая вузенькая палічка, на якой грувасцілася шкляная пасудзіна з нейкай д’ябальскай сумессю. Гэта была... Болей »
Перад тым, як разгарнуць паэтычны зборнічак Жэні Мартынюк пад назваю “Белы гарлачык”, не ўтрымаешся, каб хвілінку не палюбавацца на выяву кветкі на вокладцы. Сярод халоднага колеру вады ў аздобе абыякава-безаблічных талерак лісьцяў асабліва выразна бачыцца адзінокая прыгажосьць чысьцюткіх пялёсткаў... Болей »
Канстантынопаль / Пнуццца да неба мінарэты Стамбула / і на малітву заклікае Аллах. / Чужая краіна цябе прыгарнула, / па водах Мармары плыве сонечны дах. / Студэнцкага шчасця залачоныя мроі, / чаму немагчыма табе іх прыняць? / У вачах стаяць славянскія хвоі / і лета пахучая сенажаць. / Гагія Сафія... Болей »
Некалі Муняў тата, яўрэй з каўтунаватай барадой, у самотныя зімовыя вечары сноўдаўся па хаце са сваімі думамі. Ён думаў пра свайго сына-пераростка, жывую душу… Бязногі небарака нічога не меў, соваўся з ранку да ночы на сваім азадку па глінянай падлозе і – гвалт! – заганяў бацьку ў жабрацтва. Тата ўсе... Болей »
Eugenia Martyniuk porusza w swojej poezji kwestię sensu życia, a pełno tutaj i radości, i smutku. Relacje międzyludzkie często wplecione są w scenerię przyrody jej małej ojczyzny. Podstawowe wartości: miłość i wiara nabierają specyficznego znaczenia w aspekcie przemijania ludzkiego życia. (Andrzej Salnikow... Болей »