W poprzednim numerze przedstawiliśmy wykaz mieszkańców Bielska Podlaskiego, sporządzony w czasie epidemii cholery w 1831 r. Jednym z występujących tam mieszczan był Nosel Berkowicz, niewątpliwie obywatel starozakonny. Należał on do grona około dwustu członków społeczności żydowskiej, którzy w latach trzydziestych XIX wieku posiadali stałe zameldowanie w Bielsku (w 1831 r. Żydzi byli właścicielami 23 domów w mieście). Jak wiemy z monogra... Болей »

Напрыканцы снежня мінулага году адбылася чарговая сустрэча бельскіх і гайнаўскіх ліцэістаў. На ранейшых ліцэйскіх летніках і зімніках збіралі мы ўспаміны, запісвалі песні. Цяпер "зімнікаўцы" заняліся іншым - архітэктурай. Зімнік пачаўся з наведання адных з найстарэйышх бельскіх вуліц: Нарутовіча, Панятоўскага і Дубіч, а таксама адзінага старадаўняга дому на вул. 3-га Мая (побач кіно). Экскурсаводы звярнулі ўвагу на прыгажосць паасобных ... Болей »

Pięćset lat temu w Mielniku nie tylko dyskutowano o unii Wielkiego Księstwa Litewskiego, o której pisaliśmy w poprzednim numerze. Wielki książę i król Aleksander, niejako w pamięć swego najdłuższego, bo blisko dwumiesięcznego pobytu na Podlasiu, zatwierdził kilka ważnych dla miast podlaskich aktów. Pierwszym, jak można było się spodziewać, był przywilej na prawa magdeburskie dla Mielnika. Należna uwaga była oddana także Bielskowi, w któ... Болей »

Jesienią 1501 r. w Mielniku nad Bugiem zebrało się znamienite grono dostojników Wielkiego Księstwa Litewskiego i Korony Polskiej, aby radzić o przyszłości tych dwóch państw. Osobą numer jeden był Aleksander, wielki książę litewski, który po śmierci swego brata Jana Olbrachta został wybrany na króla polskiego. W Mielniku ostatecznie zatwierdzono jego status jako głowy dwóch połączonych unią państw. Magnaci ustalili, że ogólnego władcę bę... Болей »

Chraboły to niewielka wieś, ponad trzydzieści domów, leżąca dziesięć kilo­metrów na północ od Bielska Podlaskiego, przy ruchliwej szosie do Białegostoku. Znajduje się tu szkoła podstawowa, ośrodek zdrowia, apteka, urząd pocztowy, sklep, przydrożny Bar "Pod Brzozami". A więc prawdziwe centrum (dawniej również gminne). Chraboły, położone nad niegdyś pełnowodną Orlanką, niedaleko stąd wpadającą do Narwi, są miejscowością bardzo starą, istn... Болей »

Ponad pięćset lat temu w urokliwej dolinie zwanej Hajem, na skraju mrocznych lasów oddzielających terytorium miejskie od Starostwa bielskiego (wieś Piliki) i dóbr prywatnych (Lewki, Podbiele, Knorydy, Mokre), obok niewielkiej osady zbudowano młyn i dwór. Miejscowość zwano już od dawna Studziwodami, zapewne od zimnej - studzionoj wody, która wypływała z licznych źródeł w tymże Haju. Pisana historia wsi rozpoczyna się dopiero na początku ... Болей »

Tamara Sołoniewicz była białoruskim inteligentem z krwi i kości. Podlasie i Białostocczyzna miała ich wielu. W swej długiej historii takowych posiadał i Bielsk. Jednym z nich był Jarosław Wasiljewicz Kostycewicz. Któż ze starszych bielszczan nie znał tego zacnego człowieka, urodzonego w 1896 r. w podbielskich Pasynkach? Rodzina jego była związana z tą wsią od kilku pokoleń. Pradziad Jarosława, o. Adam Kostycewicz, proboszcz cerkwi w Pas... Болей »

Мiхала Шаховiча ведалi амаль у кожнай падляшскай вёсцы, куды ён дайшоў за зборам легендаў, расказаў, прыказак, загадак, тэмаў для рэпартажаў. Народжаны ў Саках каля Бельска вельмi ўзлюбiў сваю Малую Бацькаўшчыную. Падляшша, iх людзi i мясцовасцi былi галоўнай тэмай яго матэрыялаў у „Беларускiм Календары”, „Нiве” i „Кантрастах”. Рэпартажы пiсаў ён з вялiкай любоў’ю да сваiх людзей. I што яшчэ вартае ў iх падкрэслення, Мiхась Шаховiч стар... Болей »

З Бельска ў Тураў – гiстарычную сталiцу беларускага Палесся – 300 км. Здаецца i не так далёка, чатыры гадзiны добрай язды самаходам. Калi аднак глянем на мапу, пабачым, што раздзяляе нас ад Турава дзяржаўная мяжа. А яна аддаляе нас ад яго цi не больш двух разоў. Бельск з Туравам спалучае многае. У раннiм сярэднявеччы Тураў быў цэнтрам племянi дрыгавiчоў, таксама продкаў нашых падляшукоў. Тураўскае княства, якое ўзнiкла ў Х ст. свае ўплы... Болей »

Свята Хрышчэння Гасподняга неадлучна звязанае з абрадам вялiкага пасвячэння вады. У гэты дзень менавiта, калi Iiсус Хрыстос прыняў на Iярдане хрышчэнне ад св. Iаана Хрысцiцеля, усе праваслаўныя людзi стараюцца прынесцi ў хаты асвячаную вaду. Паводле даўняй традыцыi гаспадар пасвячае ёю дом i гаспадарку, а на ўсiх дзверах пiша крэйдаю крыжыкi. Веруючыя ведаюць, што пасвячаная вада захоўвае цудоўныя ўласцiвасцi, лечыць ад хвароб, не псуец... Болей »