Пошук

pdf

Першая Беларуская АЭС. Школьныя далягляды. Пераклад з рускай Ірыны Качатковай ВАСІЛЕЎСКАЯ Галіна, Па сваіх законах. Быль ЗАРЭЦКАЯ Юлія, А грэх жыве… Апавяданне ІКОННІКАВА Людміла, Хрысціянскія матывы ў творчасці Георгія Марчука КЕНЬКА Міхась, Пра Семяжона-перакладчыка ЛАЗОЎСКІ... Болей »

pdf

АДАМ Мікола, Вечная драма. Апавяданне Адамовіч Лідзія, Свет сапраўдных жанчын. Аповесць ГНІЛАМЁДАЎ Уладзімір, Сем гадоў у ЦК. Раман-дзённік. Працяг ЖУК Кастусь, Сімфонія ў цэгле. Вершы ЗЯНОВІЧ Юрась, Вандроўка з пані Чаротнай КАБРЖЫЦКАЯ Таццяна, Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч і Украіна ... Болей »

pdf

АБДУЛА Камал, Даліна Чараўнікоў. Раман. Пачатак. Пераклад з азербайджанскай Людмілы Глінскай БЕРЛЕЖ Мікола, Працяг Віцебскай краязнаўчай біябібліяграфіі ВАЛОВІЧ Міхась, Гісторыя ў тытулах ГНІЛАМЁДАЎ Уладзімір, Сем гадоў у ЦК. Раман-дзённік. Працяг ГРАКОВІЧ Эдуард, Мне сніцца дзедаўскі... Болей »

pdf

АБДУЛА Камал, Даліна Чараўнікоў. Раман. Заканчэнне. Пераклад з азербайджанскай Людмілы Глінскай ГНІЛАМЁДАЎ Уладзімір, Сем гадоў у ЦК. Раман-дзённік. Працяг ЖЫГУНОЎ Алесь, Мелодыі восені. Вершы КАВАЛЕНЯ Аляксандр, ЛЯЎКОВІЧ Васіль, Пульс часу КАМЕЙША Казімір, Каб не рваліся жывыя ніці ... Болей »

pdf

АЎДЗЕЕНКА Генадзь, Апантаным рыфы не страшныя ВЫСОЦКІ Юліян, Двое з пякельнага бамбардзіроўшчыка. Дакументальная аповесць ГАРДЗЕЙ Віктар, Лань — рака паэтычная ГІГЕВІЧ Кацярына, Сваё слова дзецям і дарослым ЖУРАЎЛЁЎ Аркадзь, Салдацкая зорачка. Апавяданне КАРПАВА Людміла, Прызнанне... Болей »

pdf

Леанід Левін: «Дабро і зло плывуць у адной лодцы». Гутарка Зіновія Прыгодзіча БАРАВІКОВА Раіса, Радасці і пакуты чужога сэрца. Апавяданне БАРАНОЎСКІ Алесь, ***Не веру я ў прыручанасць душы… ***Калі навокал ні душы… ***Адзіхацяць рамонкі лугавыя… ***Мы п’ём свой лёс, нібыта з гладыша… ***Дзічыны... Болей »

pdf

Нам засталася спадчына. «Круглы стол» у НАН Беларусі прысвечаны 130-годдзю з дня нараджэння народнага песняра ЯнкіКупалы ВЕРАШЧАКА Максім, Вядзе Статкевіч-Чабаганаў радавод… ГНІЛАМЁДАЎ Уладзімір, Ліхалецце. Раман. Пачатак ДУКТАЎ Уладзімір, Апёк. Аднакашнікі. Апавяданні ЖУК Кастусь... Болей »

pdf

Глыбіня Коласава «пры-земленага» мыслення аднаўляе сябе таксама ва ўсведамленні адпаведнасці «бытавога» («матэрыяльнага») і фундаментальнага значэнняў паняцця «зямля». Mенавіта такім чынам у творчасці мастака слова знаходзіць месца тэзіс пра адпаведнасць «зямнога» і «нябёснага» пачаткаў (з «Казак жыцця»:... Болей »

pdf

«Катэхізіс» Сымона Буднага — помнік беларускай літаратуры, мовы і культуры. Уступнае слова і пераклад са старабеларускай Івана Саверчанкі. АЛЕЙНІК Лада, Сучасная беларуская літаратура для маленькіх чытачоў БАЖОК Ірына, Запаветная эсэістыка Янкі Брыля БЕРЛЕЖ Мікола, Пашырэнне багдановічазнаўчай... Болей »

pdf

З кітайскай паэзіі эпохі Сун. Лю Юн. Оуян Сю. Ван Аньшы. Су Шы. Хуан Цінцзянь. Чжау Баньянь. Лі Цынчжао. Чэнь Юйі. Вершы. Пераклад з кітайскай Міколы Мятліцкага У ВЯНОК ЯНКУ КУПАЛУ. Новыя вершы беларускіх паэтаў БЕРАСНЁЎСКІ Уладзімір, "На крылах неабсяжнага шчасця…" ГЛАДКОВА Ганна, Жыццё... Болей »

pdf

Калі азіраюся назад і згадваю дзяцінства, складваецца ўражанне, што музыка вакол і побач са мной была заўжды. Любіла спяваць мама, Тамара Фёдараўна, хоць заўсёдныя клопаты прафесійныя, настаўніцка-школьныя, і побытава-хатнія, магчыма, не надта таму спрыялі. Мамін голас не вельмі моцны, але чысты і вельмі... Болей »

pdf

За шклом невялікай і невысокай кніжнай шафы партрэт малодшай дачкі. Ён з’явіўся на гэтым месцы пасля таго, як Святлану пахавалі на тутэйшых могілках. Маладая яна была, зусім маладая, ёй пайшоў усяго трыццаць восьмы гадочак. Ёй бы жыць ды жыць, але Святлана, выйшаўшы другі раз замуж і нарадзіўшы аднаго... Болей »

pdf

Па назве вёскі, можна здагадацца, што яе заснавальнікі, з цяжкасцю адваёўваючы ў балота і лесу ладны кавалак зямлі, радасна крычалі: «Вось дык ляда!» І потым кожны з гаспадароў цешыўся сваёю перамогаю і паўтараў: «Ляда, маё ляда!» Так і з’явілася назва вёскі, а лепшае і не прыдумаеш. У ёй ужо змясцілася... Болей »

pdf

Гэтая песня прымушала Таісіну душу хвалявацца і думаць пра тое, куды паехаць з гэтага гіблага месца. Але з двума дзецьмі не рынеш у свет абы-куды. Трэба мець хоць нейкую гарантыю, што там дадуць жытло і працу, за якую будуць плаціць. Інакш які сэнс мяняць шыла на мыла? З вёскі год таму паехаў Антось... Болей »

pdf

Хлапчук старажытнага Полацка, вы ўзышлі на курганы гісторыі крокам генетычнай памяці, каб не толькі спасцігнуць усю яе сутнасць, аднак і адстойваць Айчыну ў званні Партызана і Салдата. Гэта з вашай вайны, як востры асколак, упіўся і ў маё сэрца аповед пра мужнага пехацінца Сямёна Рыгоравіча Летава, чыё... Болей »

pdf

У рэшце рэшт, паводле задумы Івана Мележа, лёс Апейкі склаўся больш светла, чым у Алеся Маёвага: пасля афіцыйнага асуджэння палітыкі перагібаў Апейка быў адноўлены ў партыі. Аднак, нягледзячы на розныя лёсы настаўніка і яго вучня, іх аб’ядноўвае тое, што абодва яны перад тварам уласнай жыццёвай драмы... Болей »

pdf

Леаніда ўсё калацілася ў душы. «А што, калі цяпер запусціць гадзіннікавы механізм міны ці ж проста цюкнуць гэтага падонка проста тут?» Але ён прымусіў сябе разважаць спакайней. «Ліпковіч хоча напасці на Статкевічаў пасля чатырох вечара, а я ўжо сёння магу знайсці аднаго з сувязных і спытаць, якія ў іх... Болей »

pdf

Калі на базары сапраўды быў Іосіф, дык ён — жывы!.. Тады, выходзіць, і граху на гуднянцах няма. Значыць, ніякія яны не злачынцы. Жыць жа з цяжарам душагубцы — не дай бог нікому!.. Вунь, дзядзька Яўхім, здараецца, месца сабе не знаходзіць, калі хто ўспомніць пра Іосіфа. Паслухае ўважліва, а потым як адрэжа:... Болей »

pdf

Яна змоўкла. Маўчаў і Іосіф. Напэўна, каб жанчына не сказала пра ўнукаў, ён згадзіўся б пайсці ў хату і пра знаёмага шафёра не казаў бы. А то атрымалася зусім па-дзіцячы. Маўляў, ёсць знаёмы, быццам пахваліўся гэтым. Але пачуўшы пра малых, уявіў, які незвычайны дух чалавечага жытла пануе ў гэтай хаце.... Болей »

pdf

Сяргей Пятровіч Каткоў нарадзіўся 1 кастрычніка 1911 года ў вёсцы Скрыпіцына Пензенскай губерні. У кастрычніку 2011 года было сто гадоў з таго дня. Пра многіх, хто нарадзіўся тады, — забыліся. Не дзіўна — сто гадоў вялікі тэрмін. А Сяргея Пятровіча памятаюць. Ён быў мастаком і настаўнікам. Засталіся... Болей »