- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Сам насам са швэдрам, што кінуты ў кут, сам насам са страчаным часам, сам насам з уласнай прысутнасцю тут, са столькім, што ўжо не сам насам, – знадворку, бо замак замкнуты стары, на пекную гледзячы зорку (знадворку адносна ўсяго, што ўнутры, – так блізка, што ўжо не знадворку), нарэшце стамлюся ад словаў... Болей »
Одной из значимых проблем эффективности трансформаций в Беларуси является несогласованность действий и стратегий демократических агентов внутри страны и внешних стратегий работы с Беларусью. Политика Европейского Союза в отношении Беларуси лишь в незначительной степени учитывает установки гражданского... Болей »
Украінскія падзеі апошніх месяцаў наўпрост адбіваюцца на сітуацыі ў Беларусі. Можна сказаць, што апошнія месяцы Беларусь жыве Украінай. “Рэвалюцыя”, “бунт”, “пераварот” – як бы ні называлі тое, што адбываецца, але гэта не пакідае беларусаў абыякавымі.... Болей »
Второй Форум гражданского общества Восточного партнерства в Берлине вновь отметился успехами беларусской делегации. Последняя, как и на Первом Форуме, выглядела более подготовленной, содержательно обеспеченной и слаженной командой. Привнесенные и продвигаемые во многом ею идеи «дорожных карт» и более... Болей »
Даўно, ледзь не ў даайфонаўскую эпоху, прынамсі, задоўга да Вялікага Каранціну і ўсяго, што затым пачалося, на базе нашай айчыннай, сусветна вядомай кінастудыі вырашылі стварыць нешта кшталту філіяла ці даччынага адгалінавання. Новая ўстанова павінна была займацца развіццём і папулярызацыяй выключна... Болей »
Гэтыя літаратурныя эсэ Андрэй Федарэнка пісаў на працягу 10 гадоў. Вось як абазначыла іх крытык, выкладчыца, літаратуразнаўца М. Верціхоўская: “Структурна “Сечка” Андрэя Федарэнкі ўяўляе сабою мазаіку з перлаў. Гэта сапраўдная з’ява і падзея ў найноўшай літаратуры. Каб стварыць такую, трэба добра ўяўляць... Болей »
У новай кнізе вядомага даследчыка айчыннай гісторыі XX ст. Андрэя Чарнякевіча ў жанры палітычнай біяграфіі апісваецца жыццё і дзейнасць Паўла Алексюка — адной з самых супярэчлівых фігур беларускага на цыянальнага руху першай трэці XX ст. Кніга напісана на багатым фактычным матэрыяле, з прыцягненнем новых... Болей »
Споры о том, можно ли Белорусскую Народную Республику рассматривать в качестве реального государства со всеми его классическими атрибутами не угасают до сих пор. БНР проиграла борьбу за власть и существование, так и не успев закрепиться на политической карте Восточной Европы. Несмотря на это, она стала... Болей »
Федарэнка Андрэй нарадзіўся ў 1964 годзе ў вёсцы Бярозаўка Мазырскага раёна. Скончыў Мазырскі палітэхнікум, Мінскі інстытут культуры, служыў у Савецкай Арміі, працаваў у часопісах “Полымя”, “Маладосць”, на кінастудыі “Беларусьфільм”, цяпер – у часопісе “Дзеяслоў”. Аўтар дзесяці кніг прозы, лаўрэат Літаратурнай... Болей »
Авторы книг — политик и журналист — проводят исследование белорусского феномена власти. Изучая мотивы поведения обычного человека в различных ситуациях, они препарируют его сознание острым скальпелем художественного вымысла, рожденного действительностью. Участие писателей в качестве основных действующих... Болей »
Ён сядзеў на Фрыдрыхштрасе за столікам каля в’етнамскай кавярні, у якой толькі што паабедаў (востры духмяны суп з крэветак, кавалак смажанай свініны з таксама вострай марынаванай моркваю на гарнір, дзве чаркі моцнай, 70 градусаў, кітайскай рысавай гарэлкі), і вось, без 20 еўра ў кішэні, затое з поўным... Болей »
У кнігу прозы Андрэя Федарэнкі «Вёска. Аповесць, апавяданні» ўвайшлі выбраныя лепшыя творы. Федарэнка Андрэй нарадзіўся ў 1964 годзе ў вёсцы Бярозаўка Мазырскага раёна. Скончыў Мазырскі політэхнікум (1983) і Мінскі інстытут культуры (1990). Служыў у Савецкай Арміі. Працаваў у часопісах «Полымя», «Маладосць»... Болей »
Урочышча называлася Дзікі Луг. Было яно ад вёскі кіламетраў дваццаць, за Нароўляю, па другі бок Прыпяці. Кожны год у ліпені туды вербавалі касцоў і жанок, бо мясцовых рук не хапала, а травы перастойвалі. Рыхтаваліся да паездкі грунтоўна. Брыгадзір паляк Маслоўскі нават рабіў абход кожнаму двару, правяраў... Болей »
Грамадзянін следчы! На ўчарашнім допыце Вы зачыталі мне новую заяву грамадзяніна Віталя Крывіцкага, які праходзіць па маёй справе як пацярпелы. Такім чынам да абвінавачвання мяне ў «нанясенні лёгкіх цялесных пашкоджанняў» дадаецца яшчэ адно: грамадзянін Крывіцкі абвінавачвае мяне ў «наўмысных дзеяннях»... Болей »
Бяда ўсіх раўняе. Толькі пасля Чарнобыля Бляха пазнаў, што і ён чалавек. Хто б мог падумаць — дзед, лепшы колісь гаспадар на вёсцы, сам прыкульгікае да яго і будзе прасіць памагчы заўтра зарэзаць кабана. I як прасіць! «Ужо ж мне, Віця, капцы — сам бачыш... Гэта вам, маладым, як кажуць...» Успомніў, што... Болей »
Мне — трынаццаць гадоў, і я вяртаюся з лесу з поўнай сеткаю грыбоў. Іду пожняю, паўз могілкі, і доўгім аблупленым дубцом ніжу наперадзе, разбіваю бліскучую расу і мокрае белае павуцінне. Следам зморана цягнецца рабенькі шчанюк, сам сабе ціхенька скуголіць, але варта мне нагнуцца, каб пагладзіць яго... Болей »
Не ведаю, ці застаўся цяпер яшчэ дзе на Беларусі гэты звычай - кожнай вёсцы мець сваё рэлігійнае сьвята 3 і адзначаць яго? Хутчэй за ўсё не: каму цяпер да гуляў? А вось раней, гадоў дваццаць – трыццаць назад такія сьвяты лічыліся найважнейшымі. Прынамсі, не параўнаць было іх з пошлымі "акцябрскімі" ці... Болей »
Аднойчы здарыўся са мною выпадак, пра які доўгі час чамусьці нават успамінаць было сорамна. Было гэта ў ліпені. Я толькі што здаў сесію за першы курс інстытута і праз некалькі дзён павінен быў ехаць у сельгасатрад, у Крым, а пакуль сядзеў у сваёй вёсцы і нудзіўся. Не ведаючы, куды сябе прыткнуць, я ці... Болей »
Восень, цямнее рана. У хаце стыла, няўтульна, а выпаліць грубку — шкода дроў, невядома яшчэ, якая зіма будзе. Антоля накінула куфайку, сыпнула ў кішэню пару жмень гарбузовых семак, замкнула хату і пайшла цёмнай гразкай вуліцай на другі канец вёскі, да сяброўкі Евы, — «гуляць». Каб ведала, якая навіна... Болей »
Вуліца яшчэ спіць, захутаная ў белы ранішні туман; спіць сваімі шэрымі, вільготнымі ад багатай расы платамі, мокрымі дрэвамі і травою ў агародах, спіць нязвыклай для вёскі цішынёю хлявоў і хат, нават пеўні яшчэ маўчаць, — а Сыч ужо тупае з веласіпедам; сам ідзе сцежкаю паўз плот, дзе цупчэй і не бярэцца... Болей »