![]() |
![]() |
Пра Натальлю Арсеньневу пісалася шмат ад пачатку 20-х гадоў. Пісалі сябры свае ўспаміны аб ёй, пісалі літаратурныя крытыкі аб паэзіі й жыцьці Натальлі Арсеньневай, пісалі малодшыя, пісалі старэйшыя. Аднак найбольш цікавае, най-больш поўнае было тое, што паэтка пісала сама пра сябе. Гэтакіх успамінаў-аўтабіяграфіяў зьявілася колькі: у 1942, 1952, 1960 ды ў 1969 гадох. Усе яны напісаныя проста, шчыра й інфарматыўна. (фрагмент) Болей »
Мой муж — Аўген Каханоўскі пайшоў на пэнсію ў ліпені 1972 году. Нялёгкія гады фізычнае працы на фабрыцы скончыліся. На разьвітаньне сябры-рабочыя справілі яму «farewell party»: сфатаграфаваліся зь ім, пада-равалі прыгожы гадзіньнік, зрабілі для ўсіх пачастунак і, галоўнае, кожны пажадаў яму шмат шчасьця й здароўя. Увага сяброў на працы глыбока кранула Аўгена. Дамоў ён прыехаў шчасьліва ўзрушаны. (Іна Каханоўская, Сын верны Маці-Беларусі... Болей »
Асоба Ф. Скарыны надзвычай прыцягальная для мастакоў. Чаму менавіта Скарыне «пашанцавала» больш за іншых дзеячаў нацыянальнай культуры мінулагаі Пэўна, тут адыграла ролю надзвычайная важнасць зробленага ім — друкаванне першай беларускай кнігі. Але натхняе мастакоў адчуванне род-наснай натуры. Колькі цудоўных гравюр у выданнях Скарыны! З якой любоўю і майстэрствам аздабляў ён кнігі. I нястомна дбаў пра асвету свайго народа, каб яго земля... Болей »
З Ашмяншчыны да Амэрыкi — шлях змаганьня Янкі Станкевіча за мову й волю свайго народу. Бяручыся за напісаньне ўспамінаў аб жыцьці майго бацькі, я карыстаўся із успамінаў вусных, як сям’і, гэтак i ягоных знаёмых і супрацоўнікаў ды таксама із некаторых мамэнгаў ягонага жыцьця запісаных на йстужцы. Ягоныя ды іншых артыкулы дапоўнілі некаторыя ведамкі асабістыя, гэтак-жа асьвятліўшы ягоную ролю ў жыцьці баларускага адраджзнскага руху 20-га ... Болей »
Нядаўна споўнілася 50-цігодзьдзе літаратурнай дзейнасьці прафэсара Уладзімера Сядуры-Глыбіннага. Яму належыць годнасьць аўтарства колькіх паважных кніжак па беларусазнаўству й пра Ф. Дастаеўскага. Яго імя шырока ведама ня толькі беларусам, але карыстаецца аўтарытэтам сярод усіх, хто вывучае Беларусь і творчасьць Ф. Дастаеўскага. У. Глыбінны нарадзіўся ў беларускай сталіцы — Менску, 24 сьнежня 1910 г. Па сканчэньні 15-ай Менскай сямігодк... Болей »
Братцы мілыя, дзеці Зямлі-маткі маей! Вам афяруючы працу сваю, мушу з вамі пагаварыць трохі аб нашай долі-нядолі, аб нашай бацькавай спрадвечнай мове, каторую мы самі, да і не адны мы, а ўсе людзі цёмныя «мужыцкай» завуць, а завецца яна «беларускай». Я сам калісь думаў, што мова наша - «мужыцкая» мова, і толькі таго! Але, паздароў Божа добрых людцоў, як навучылі мяне чытаць-пісаць, з той пары я шмат гдзе быў, шмат чаго відзеў і чытаў: і... Болей »
Бясспрэчна, што тытул палітычнага пачынальніка ў беларускім нацыянальным руху належыць Івану Луцкевічу. Беларуская Савецкая Энцыкляпэдыя прысьвяціла Івану Луцкевічу ўсяго колькі радкоў. Кароткія біяграфічныя дадзеныя: народжаны ў гор. Шаўлі, Ковенскай губ. 28. 5. 1881, памёр 20. 8. 1919. Скончыў унівэрсытэт. Беларускі архэалёг, этнаграф і грамадзкі дзеяч. Далей згаданыя некаторыя дзялянкі дзейнасьці Івана Луцкевіча й канчаецца нататка т... Болей »
Я нарадзіўся 1-га сьнежня 1915 году ў вёсцы Покаршаў на Случчыне. Хоць мы паводле колькасьці зямлі (чатыры дзесяціны ворнай) лічыліся сераднякамі, але жылі бедна, часта недаядалі. Рэч у тым, што бацьку забілі на Першай сусьветнай вайне, і маці сама не магла даваць рады з гаспадаркай. А нас, дзяцей, было ажно пяцёра. Самая старэйшая сястра Франуся ў часе маіх нарадзінаў мела якіх восем гадоў. Па ёй прыйшла на сьвет Броня, а па Броні — Яд... Болей »
Гэтак беларуска-амэрыканскае грамадзтва назвала свайго ведамага сьпевака Багдана Андрусышына. Бадай ня будзе памылкай сказаць, што няма на захадзе ніводнае беларускае сям'і, якая ня чула-б песьняў у выкананьні Данчыка, або ня мела-б кружэлкі ці касэткі з Данчыкавымі песьнямі. Ведамы Данчык таксама й на Беласточчыне, дзе ён гасьцяваў, ды слухаюць песьні Данчыка гэтаксама на Беларусі. (Данчык, фрагмэнт) Болей »
Беларуская эміграцыя ў заходнім сьвеце, а асабліва ўвесь беларускі народ адчуў праўдзіва глыбокую страту, калі 2-га лістапада 1959 году адыйшоў на вечны супачынак др. Аляксандар Орса, — вялікі патрыёт Беларусі й змагар за яе слушныя правы й належнае месца ў сям'і вольных незалежных народаў. Далёка ад сваёй роднай Наваградчыны, сярод чужых людзей і рассваранай беларускай эміграцыі прыйшлося яму закончыць сваё цяжкае жыцьцё, ня скончыўшы ... Болей »