![]() |
![]() |
Андрэй Федарэнка – празаік, драматург. Лаўрэат Літаратурнай прэміі імя І. Мележа (1995). Аўтар кніг прозы «Гісторыя хваробы» (1989), «Смута» (1994), «Шчарбаты талер» (1999), «Афганская шкатулка» (2002), «Нічые» (2009), «Мяжа» (2011), «Ланцуг» (2012), «Сечка» (2012). Творы перакладаліся на англійскую, польскую, румынскую, рускую і іншыя мовы. Нарадзіўся ў 1964 годзе ў вёсцы Бярозаўка на Мазыршчыне. Жыве ў Мінску. Болей »
Справа ў тым, што я не проста паэтка, а пісьменніца. Нарысы, п’есы, апавяданні час ад часу просяцца выкласці іх на паперу і тады пачынаюць жыць сваім, незалежным ад мяне, жыццём, як і кожны надрукаваны твор. Мая новая кніга паяднала розныя жанры – нарысістыку, дакументальную прозу, паэзію – чым, кажуць, і адметная. Жыццёвая, падзейная аснова кнігі дапоўнена вершамі розных гадоў, фрагментамі біяграфіі. Тое-сёе ўжо было ў друку. Складалас... Болей »
Зміцер Вішнёў – паэт, літаратурны крытык, мастак, выдавец. Адзін з заснавальнікаў выдавецтва «Галіяфы». Аўтар кніг паэзіі і прозы «Штабкавы тамтам» (1998), «Тамбурны маскіт» (2001), «Трап для сусліка, альбо Некрафілічнае даследаванне аднаго віду грызуноў» (2002), «Верыфікацыя нараджэння» (2005), «Ich sitze im Koffer» (па-нямецку, Берлін, 2006), «Фараон у заапарку» (2007), «Замак, пабудаваны з крапівы» (2010), «Шоргат жукоў» (2011). Удзе... Болей »
– Шаноўная Ірына Міхайлаўна, нядаўна выйшла Вашая кніга паэзіі «Свядомаграфія», у якую ўвайшлі вершы і пераклады. Папярэдняя кніга выходзіла 13 гадоў таму (у 1999 годзе). Чым было выклікана такое доўгае «творчае маўчанне»? – На гэтае пытанне я адказала ў адным са сваіх вершаў наступным чынам: «Паэтам часам трэба памаўчаць, // Бо нават птушкі не пяюць бясконца...» Насамрэч можна, канешне, засаджваць сябе за стол і, як Дзюма-старэйшы, кож... Болей »
«Паэзія не бывае чужой ці нечай…» – Шаноўны Леанід Міхайлавіч, сёлета ў Вас выйшла даўно чаканая чытачамі кніга паэзіі «З гэтага свету». Кажу «чаканая», бо пры чытанні Ва- шых зацемак і крытычных артыкулаў не пакідала адчуванне, што і вершы таксама пішуцца… Што ўсё ж такі натхніла Вас праз гады вярнуцца да паэзіі? – Паэзія і натхніла. Я не адыходзіў ад яе, як таго і вымагала мая штодзённая праца рэдактарам крытыкі (і ў «Крыніцы», і ў «Л... Болей »
– Шаноўны Сяргей Анатольевіч, выхад Вашага першага зборніка паэзіі «Стрэмка» быў прымеркаваны да 50-годдзя, хоць Вы пачалі друкавацца яшчэ ў студэнцкія гады. Чаму шлях да першай кнігі быў такім доўгім? – Сапраўды, шмат вады сплыло за той час, калі мог бы мець паэтычную кнігу. Прынамсі, мой першы верш быў надрукаваны ў рэспубліканскім друку яшчэ ў 1975 годзе, а больш-менш сур’ёзная публікацыя з’явілася ў «Маладосці» ў 1986 годзе. Такі до... Болей »
– Шаноўная Людміла Іванаўна, Вы былі сябрам журы конкурсу Саюза беларускіх пісьменнікаў «Экслібрыс». Да таго ж, Вы амаль 10 гадоў кіруеце суполкай маладых творцаў «Літаратурнае прадмесце». Цікава, якое пакаленне ідзе ў літаратуру. Ці можна яго параўнаць з Вашым? – Любыя параўнанні ў мастацтве некарэктныя. З аднако боку, усе маладыя – што ў часы «Маладняка» і «Узвышша», што ў часы «філалагічнага пакалення», што ў часы «Тутэйшых», калі ян... Болей »
Уручэнне літаратурнай узнагароды часопіса «Дзеяслоў» адбылося 2 красавіка ў Мінску. Галоўная інтрыга вечара была забітая за два дні да ўручэння прэмій – рэдакцыя часопіса яшчэ ў сераду паведаміла, хто атрымаў прэмію. «Сёлета абышліся без канвертаў!» – так акрэсліў гэта галоўны рэдактар «Дзеяслова» Барыс Пятровіч. Каментуючы такое рашэнне, ён жартаўліва спаслаўся на тое, што арганізатары не хацелі, каб намінанты хваляваліся. На самім жа ... Болей »
У кнізе беларускага эміграцыйнага даследчыка Лявона Юрэвіча «Шматгалосы эпісталярыум» сабраныя матэрыялы, прысвечаныя эпісталярнай спадчыне паваеннай эміграцыі. Лісты беларусаў з розных краінаў дазваляюць прадставіць не толькі адметнасці інтэлектуальнага жыцця беларускай інтэлігенцыі на Захадзе, але і паказаць штодзённасць шараговых эмігрантаў. Болей »
«Гэта штосьці кшталту жывой анталогіі і ўспамінаў пра «мёртвыя часы», што засталіся толькі ў памяці. Але засталася і паэзія як штосьці жывое і важнае. Мне здаецца, што пакаленне «Тутэйшых», пры тым, што яно бунтарскае пакаленне, – адно з самых непачутых і недаацэненых пакаленняў сёння, можа быць, таму, што яго прадстаўнікі не рыхтавалі сабе п’едэсталаў і месцаў у гісторыі літаратуры, яны займаліся трошачкі іншымі рэчамі, – адкрыў сумную... Болей »