![]() |
![]() |
«Калосьсе» — літаратурна-навуковы часопіс. Выдаваўся з 1935 па 1939 у Вільні Беларускім інстытутам гаспадаркі і культуры. Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры (БІГіК) (26 траўня 1926 — 4 сьнежня 1936) — асьветніцкая арганізацыя Заходняй Беларусі. Створана ў Вільні й Варшаве дзеячамі Беларускага Сялянскага Саюзу (БСС) і Беларускай Хрысьціянскай Дэмакратыі (БХД) ў процівагу КПЗБ і Таварыству Беларускай Школы (ТБШ). Дзейнічаў пад кіраў... Болей »
«Калосьсе» — літаратурна-навуковы часопіс. Выдаваўся з 1935 па 1939 у Вільні Беларускім інстытутам гаспадаркі і культуры. Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры (БІГіК) (26 траўня 1926 — 4 сьнежня 1936) — асьветніцкая арганізацыя Заходняй Беларусі. Створана ў Вільні й Варшаве дзеячамі Беларускага Сялянскага Саюзу (БСС) і Беларускай Хрысьціянскай Дэмакратыі (БХД) ў процівагу КПЗБ і Таварыству Беларускай Школы (ТБШ). Дзейнічаў пад кіраў... Болей »
«Калосьсе» — літаратурна-навуковы часопіс. Выдаваўся з 1935 па 1939 у Вільні Беларускім інстытутам гаспадаркі і культуры. Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры (БІГіК) (26 траўня 1926 — 4 сьнежня 1936) — асьветніцкая арганізацыя Заходняй Беларусі. Створана ў Вільні й Варшаве дзеячамі Беларускага Сялянскага Саюзу (БСС) і Беларускай Хрысьціянскай Дэмакратыі (БХД) ў процівагу КПЗБ і Таварыству Беларускай Школы (ТБШ). Дзейнічаў пад кіраў... Болей »
«Калосьсе» — літаратурна-навуковы часопіс. Выдаваўся з 1935 па 1939 у Вільні Беларускім інстытутам гаспадаркі і культуры. Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры (БІГіК) (26 траўня 1926 — 4 сьнежня 1936) — асьветніцкая арганізацыя Заходняй Беларусі. Створана ў Вільні й Варшаве дзеячамі Беларускага Сялянскага Саюзу (БСС) і Беларускай Хрысьціянскай Дэмакратыі (БХД) ў процівагу КПЗБ і Таварыству Беларускай Школы (ТБШ). Дзейнічаў пад кіраў... Болей »
«Калосьсе» — літаратурна-навуковы часопіс. Выдаваўся з 1935 па 1939 у Вільні Беларускім інстытутам гаспадаркі і культуры. Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры (БІГіК) (26 траўня 1926 — 4 сьнежня 1936) — асьветніцкая арганізацыя Заходняй Беларусі. Створана ў Вільні й Варшаве дзеячамі Беларускага Сялянскага Саюзу (БСС) і Беларускай Хрысьціянскай Дэмакратыі (БХД) ў процівагу КПЗБ і Таварыству Беларускай Школы (ТБШ). Дзейнічаў пад кіраў... Болей »
– Так, так, во тут стань, за ронда, я патэлю. – Што? – Ну, за ронда... Гэта кальцо, па-польску. – Ааа. – Во, будзеш у Польшчы, спытаешся дарогу, табе скажуць: “За ронда”. А ты ўжо будзеш ведаць, бо табе Чэсік сказаў! Наш белы “Пежо” мінае кальцо з палісаднікам пасярэдзіне. З палісадніка расце бетонны колас на тле шасцяронкі з надпісам “Свіслач”. Уся кампазіцыя пафарбаваная ў розныя колеры: жоўты –“залаты” – колас, чырвоная шасцярня і бл... Болей »
Першая, яшчэ савецкая кніжка Славаміра Адамовіча «Кальварыйскія клёны». Гэта 1990-ы. Час, калі прадукцыя самвыдавецтваў пачынала патроху легалізавацца і са зьместу не эаўсёды можна было адрозьніць цэнзураваную кнігу ад нелегальнай. Як піша ў кароценькай прадмове-эпіграфе да свайго зборніка сам Славамір Адамовіч «Богам у маёй душы была і застаецца Маці-прырода, яе невычарпальны дух. Адно ёсць імкненне — са смецця і друзу чалавечых адно-с... Болей »
Успомніўшы ліхую долю дзён, нядобрасьці мінуўшыя душы сваёй, ён пабарзьдзіў спыніцца ў пагардзе прад самай процьмай праклёнаў шчырых, што ведалі прастор прыпадкаў мроі: ачысьціцца ад волі людзей і бытнасьці не айяцанай нікому ніколі, ні Богам навет, ні чортам запаведніцкім, што можа жыць у собскай сіле прычасным справе памагача ужо злом даўно падможаны. (Калюмбы - фрагмент) Болей »
Разам з ноччу на галявіну апусцілася мёртвая вусціш. Здавалася, яна запанавала ўжо да самае раніцы, але неўзабаве ў небе зашумелі крылы і, на імгненне пагасіўшы сярпок маладзіка, галявіну абляцела вялікая чорная птушка. — Крук-крук-крум! — прыцішана крыкнуў крумкач і важка сеў на дзіду, што тырчала між лапатак войніка ў славянскім шышаку. Войнік шырока раскінуў рукі, быццам у той астатні міг, калі адлятала душа, хацеў абняцца з кімсьці ... Болей »
Нашы продкі здаўна высока цанілі разумнага і дасціпнага чалавека, які ведаў паданні краю, спяваў песні ці іграў на музычных інструментах. У летапісе царквы Самуйлавіцкага прыходу, які напісаны свяшчэннікам Савам Кульчыцкім у 80-х гадах1 мінулага стагоддзя, прыведзены цікавы звычай нашых продкаў: калі нараджалася дзіця, «баба адразала яму пупок, клала на кніжкі, каб было разумным». Вядома, што з Мастоў, а можа і з іншых мястэчак, якія зн... Болей »