![]() |
![]() |
«Вожык» — сатырычна-гумарыстычны ілюстраваны часопіс. Упершыню выйшаў у ліпені 1941 года як сатырычны плакат «Раздавім фашысцкую гадзіну». Са жніўня 1945 года атрымаў статус часопіса пад назвай «Вожык». Выходзіў на беларускай мове, у Мінску, 2 разы на тыдзень. З 1957 года выдавалася «Бібліятэка „Вожыка“». У кастрычніку 2009 года ператварыўся ў альманах і выходзіў раз на паўгады. З 2011 года выходзіць раз у тры месяцы (штоквартальна). З ... Болей »
«Вожык» — сатырычна-гумарыстычны ілюстраваны часопіс. Упершыню выйшаў у ліпені 1941 года як сатырычны плакат «Раздавім фашысцкую гадзіну». Са жніўня 1945 года атрымаў статус часопіса пад назвай «Вожык». Выходзіў на беларускай мове, у Мінску, 2 разы на тыдзень. З 1957 года выдавалася «Бібліятэка „Вожыка“». У кастрычніку 2009 года ператварыўся ў альманах і выходзіў раз на паўгады. З 2011 года выходзіць раз у тры месяцы (штоквартальна). З ... Болей »
Паважаныя вожыкаўцы! Вы атрымаеце гэты нумар, дванаццаты па ліку, відаць, на самы Новы год, калі гадзіннік будзе адлічваць запаветныя дванаццаць удараў. Можаце яго нават лічыць падарункам ад Дзеда Мароза. Што ж падорыць вам снежаньскі нумар часопіса? Маленькія «прэзенты» ў выглядзе настольнага календара (для дарослых) і закладак з коміксамі ды каляндарыкамі (для дзяцей), а таксама — весялосць, смех ды добры настрой… Рэдакцыя часопіса са... Болей »
Баранавічы. Наведваць новыя, незнаёмыя мясціны заўсёды цікава і пазнавальна. А калі яшчэ выдаткі на паездкі аплачваюцца не са сваёй кішэні, увогуле казка. Таму і ездзілі службовыя асобы КУП «Упраўленне капітальнага будаўніцтва Баранавіцкага райвыканкама» ў Фінляндыю, Галандыю, Швецыю, ААЭ за службовы кошт. Болей »
Заяц заўжды выхваляўся сваімі доўгімі вушамі. — Вось узяць, напрыклад, карову. Вялікая, а вушы — як мой хвост. І навошта яе толькі людзі трымаюць? А таго Заяц не ведаў, што Карову не за вушы цэняць, бо якія б яны доўгія ні былі, малака з іх не надоіш. Болей »
Я, цёця Таня, два разы ў тыдзень хаджу на плаванне, тры разы — на англійскую мову, а яшчэ на хор, на танцы і ў мастацкую школу. Гурток юных пажарнікаў наведваю па нядзелях, факультатыў па матэматыцы — па суботах, у школьным музеі экскурсіі праводжу па аўторках, у цяпліцы пры Доме піянераў працую па чацвяргах. Раз у месяц сама выпускаю школьную насценгазету. А яшчэ я стараста ў класе, чэмпіён школы па зборы макулатуры і пераможца конкурс... Болей »
Мінскі раён. Мабыць, усе ў дзяцінстве гулялі ў хованкі. Як весела было прытаіцца ў якім-небудзь зацішным месцы і марыць пра тое, каб цябе шукалі як мага даўжэй! А яшчэ можна было схаваць цацку і гуляць з сябрам у «холадна-горача». Відаць, у такую гульню вырашылі пагуляць і кіраўнікі ААТ «Агрофирма «Рассвет». Толькі, на жаль, пастаянна забывалі, куды і што схавалі. Так, напрыклад, спецыяльнае «бульбяное» абсталяванне коштам 2,5 мільярда ... Болей »
Я пакрыўдзiў жонку. Сямейныя сваркi звычайна праходзяць без сведак, i папракнуць крыўдзiцеля няма каму. Канечне, лепшы суддзя — уласнае сумленне, але гэта толькi для тых, у каго яно ёсць. Вось у мяне, здаецца, сумленне пакуль што ёсць, бо пасля такiх правiннасцяў я суджу сябе вельмi строга. Расштурхоўваю тых, хто дрэмле дзесьцi ў куточку майго ўсведамлення: Суддзю, Абвiнаваўцу, Ката i, каб захаваць фармальнасцi, Абаронцу. Болей »
Сёння з раніцы ў Яўгена было шмат спраў. Патрабавалася вырашыць «папяровыя» пытанні ў некалькіх арганізацыях, а тут яшчэ жонка нагадала: — Глядзі ж, не забудзь пра торцік, ды нідзе не затрымлівайся! — Добра, — адказаў Яўген і ўздыхнуў: вечарам давядзецца ехаць у другі канец горада, каб віншаваць цешчу з днём нараджэння... Каб не забыць пра пакупку і не трапіць у няміласць да жонкі, ён рашыў адразу купіць торт, а потым заняцца сваімі пыт... Болей »
Такое адчуванне, што нейкі злодзей-фінансіст узяўся праводзіць спецыяльныя «спаборніцтвы»: якая злачынная група заробіць найбольшую колькасць грошай шляхам нявыплаты падаткаў дзяржаве. На жаль, колькасць удзельнікаў гэтага «конкурсу» з цягам часу не памяншаецца. Болей »