(...) Незалежнасьць — гэта калі ты будзеш служыць у войску не далей за памежны горад ці вёску твае зямлі, затое табе ніколі не загадаюць фарбаваць траву і прыбіраць тэрыторыю «вот от сюда и до обеда». У нядзелю ты зможаш прыехаць да бацькоў ці да свае дзяўчыны, затое ніхто не назаве цябе «бульбашом», а твайго сябра — «черножопым» за тое, што вы думаеце й гаворыце ў сьне па-свойму, і выдатнікі баявой і палітычнай падрыхтоўкі ня будуць у ... Болей »

Паслямова перакладчыка да рамана Мэндэлэ Мойхе-Сфорыма “Падарожжа Беньяміна Трэцяга” Мэндэлэ Мойхер-Сфорым. Імя гэтага пісьменніка вядомае далёка за межамі яго роднай Беларусі. Ён - усмешлівы пачынальнік сур’ёзнай габрэйскай літаратуры. Той хто узняў на шчыт (ці не першым у літаратуры) мястэчка, штэтл, ды пачаў выбудоўваць з яго ўтопію Ідышлэнда. У паслямове да мойхер-сфорымскага рамана “Падарожжаў Беньяміна ІІІ” перакладчык Павал Касцю... Болей »

Такога прэзентацыйнага тура яшчэ не ведала беларуская літаратура. І не толькі за межамі Беларусі, але і ў самой Беларусі. Каб за 10 дзён наведаць 9 гарадоў і правесці 10 прэзентацый найноўшага рамана Уладзіміра Някляева «Гэй Бэн Гіном» – кожны дзень па прэзентацыі. Сустрэчы з чытачамі, а гэта былі пераважна палітычныя эмігранты з Беларусі, адбыліся ў Кракаве, Вроцлаве, Познані, Гданьску, Варшаве, Лодзі, Беластоку, Бельску-Падляшскім і В... Болей »

Нацыянальна-культурная дзейнасьць латвійскіх беларусаў падчас нямецкай акупацыі была працягам гэтай актыўнасьці з міжваеннага часу. Палітычная і міжнародная кан’юнктура, якая стварылася ў рэгіёне ў гады вайны, спрыяла актывізацыі нацыянальнай актыўнасць беларусаў у Латвіі. Дзякуючы мясцоваму беларускаму актыву ў краіне адбывалася культурна-асьветная праца, працавала школьніцтва. Канец існаваньня гэтай нацыянальна-культурнай аўтаноміі па... Болей »

Балады Уладзімера Арлова, якія нарадзіліся на бязмежжы жанраў, лучыць асоба аўтара – паэта і гісторыка, вандроўніка і археолага ўласнай душы.<br /><br /><center><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ge9EIrqjXOE" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe></center> Болей »

“Аднойчы вельмі захацелася прывезці лацінаамерыканскага Дыктатара з маркесаўскай “Восені патрыярха” ў беларускае лета. На кароткі візіт, словаў на васемсот-дзевяцсот. Памясціць яго сярод нашых агра-індустрыяльных маконд. …Прывёз. Па жалезных каляінах. Гэтак нарадзілася апавяданне “Уладар чыгункі”.<br /><br /><center><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/g4q3fKdrmz8" title="YouTube video player" frameborde... Болей »

Балады Уладзімера Арлова, якія нарадзіліся на бязмежжы жанраў, лучыць асоба аўтара – паэта і гісторыка, вандроўніка і археолага ўласнай душы.<br /><br /><center><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/37kX3Bf4cvQ" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe></center> Болей »

Асноўныя формы забароны на сексуальныя адносіны накладаюцца ў заканадаўстве. Забараняліся дашлюбныя адносіны, нявенчаны шлюб, бігамія, адносіны паміж сваякамі, пералюб, прастытуцыя, згвалтаванне, аднаполыя стасункі, заафілія. Калі нормаў права не было ў Статутах, звярталіся да заканадаўства хрысціянскіх краін. Для перыяду 16-17 стст. важнае значэнне мела рэлігія. Яна таксама ўплывала на нормы сексуальных паводзінаў.<br /><br /><center><... Болей »

Пажыральнік часу - апавяданне, з новай кнігі "Дэкалог", якая рыхтуецца ў друк. Гэта гісторыя пра грэх абжорства і аўтарская інтэрпрэтацыя запавету "Не забівай". Гісторыя-міф, страшная казка, падобная да рэальнасці, пра Самуіла, які вытанчана гатаваў, і аднойчы раскаштаваў жывое, і пачаў забіваць, у пошуках найлепшых смакаў.<br /><br /><center><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/PKi3W1OjQIw" title="YouTube... Болей »

Таварыства Беларускай Школы (ТБШ) было той арганізацыяй, якая найбольш трывала ўпісалася ў беларускую сьведамасьць на Беласточчыне пасьля ІІ сусьветнай вайны, асабліва калі ў Беластоку ў 1956 г. паўстала Беларускае Грамадска-Культурнае Таварыства і “Ніва”. У новую арганізацыю ўліліся таксама быўшыя “тэбэшоўцы”, а ў “Ніве” і ў “Беларускіх каляндарах” успаміналася пра іхнюю дзейнасьць у даваеннай Польшчы. Апрача Беларускай Сялянска-Рабоча... Болей »