Пошук

pdf

Нкусаўцы, каму было загадана забраць Якава Арыстархавіча, прыехалі з Камянца ноччу (найбольшую актыўнасць гэтая ўстанова праяўляла ўначы) на грузавой машыне, «палутарцы». Іх было двое: малодшы лейтэнант Ступін і вадзіцель старшы сяржант Гарачка. Спыніліся ў Прусцы. «Палутарку» паставілі каля царквы... Болей »

pdf

Якава Арыстархавіча арыштавалі ў 1948 годзе. Не адразу пасля выгнання немцаў і аднаўлення савецкай улады ў 1944-м, крыху счакалі, далі магчымасць пажыць, пацешыцца воляй. Сядзеў Якаў Арыстархавіч яшчэ да вайны, «пры тых Саветах», як называлі той час, «за эксплуатацию чужого труда». Асуджаны быў 23 красавіка... Болей »

pdf

Былі ў кельтаў чатыры багіні, якія любілі кружляць над полем бойкі: Немаін, Бадб, Марыган ды Маха. І добра, каб кружлялі ў абліччы прыўкрасных дзевак, а то пераўвасабляліся ў варон, чорных ды брахлівых. Кружлялі ды выбіралі, хто сёння загіне. У скандынаваў валькірыі рабілі тое самае ў абліччы бялюткіх... Болей »

pdf

У самы страшны момант бойкі паміж войскамі Кромвеля і ангельскага караля, пад посвіст ядраў і куль, ля дрэва, мо сасны, мо якога ясеня, сядзеў і ў чаканні пацыентаў чытаў кнігу лейб-медык Уільям Гарвей, які адкрыў асаблівасці кровазвароту. А чаго баяцца чалавеку, які першым у свеце зразумеў, як працуе... Болей »

pdf

Спачатку чую свіст. Кідаю сняданак, падхопліваюся з крэсла, выбягаю на балкон. Там, у двары, на мяжы святла і ценю, стаіць мой сябар. Паміж жалезных слупоў хістаецца бялізна: прасціны, кашулі, ручнікі… Цень майго сябра доўгі, ён пераломліваецца на бардзюры. Валодзька левай рукой трымае ровар, пальцы... Болей »

pdf

Іван Шамякін — народны пісьменнік Беларусі, акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук, Герой Сацыялістычнай Працы, лаўрэат Дзяржаўных прэмій СССР і БССР, вядомы шырокаму колу чытачоў перш за ўсё як празаік. З цікавасцю чытаюцца яго апавяданні «У снежнай пустыні», «Спі, мой сыночак», «Хадакі», «Памылкі» і... Болей »

pdf

Маляўка Мікалай Аляксандравіч нарадзіўся 13 снежня 1941 года ў вёсцы Мікалаеўшчына Стаўбцоўскага раёна Мінскай вобласці. Скончыў філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта імя У. І. Леніна (1965). Настаўнічаў у вясковых школах. Працаваў на рэспубліканскім радыё і тэлебачанні, у часопісе... Болей »

pdf

Учора, вяртаючыся з фестывалю вулічных тэатраў, на аўтобусным прыпынку сустрэў старога пісьменніка. Павітаўшыся, мужчына сказаў: «Я вас віншую з выхадам новых кніг! Нядаўна чуў па радыё, што ў мінулым годзе ў вас першы раз выйшла ажно чатыры кнігі!» — «Гэта, відаць, не пра мяне! У мяне ў мінулым годзе... Болей »

pdf

Яшчэ заставалася ладна часу да вяселля, і Аліна сястра вырашыла паказаць гасцям гарадок. Разам з Іванам і Алінай прыехалі Аліны аднакурснікі Ірына Замошына, Соф’я Ясючыц, Ганна Скрыпач. Яны і пайшлі знаёміцца з гарадком, прыгожым, гарыстым, з нізіннымі перападамі. «Мясцовасць нашага Наднямоння роўная.... Болей »

pdf

Мятліцкі Мікалай Міхайлавіч нарадзіўся 20 сакавіка 1954 года ў вёсцы Бабчын Хойніцкага раёна Гомельскай вобласці. Пасля заканчэння філалагічнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта імя У. І. Леніна (1977) працаваў карэспандэнтам штотыднёвіка «Літаратура і мастацтва», з 1983 года — рэдактар... Болей »

pdf

Гэты шматпланавы твор, відаць, задумваўся аўтарам як традыцыйны сямейны раман з грунтоўным і няспешным даследаваннем характараў у іх сямейных і побытавых адносінах, як гэта і прынята ў сучаснай і класічнай літаратуры, якая мае нямала цудоўных прыкладаў такога роду. Але вядома, што ў наша ХХ стагоддзе... Болей »

pdf

Гардзей Віктар Канстанцінавіч нарадзіўся 19 жніўня 1946 года ў вёсцы Малыя Круговічы Ганцавіцкага раёна Брэсцкай вобласці. Скончыў факультэт журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта імя У. І. Леніна (1984). Працаваў у часопісах «Беларусь», «Родная прырода», «Маладосць», «Полымя», «Вожык», у... Болей »

pdf

Цяперашнія раённыя вакзалы мала падобныя на тыя, што былі ў часы маёй маладосці. Нейкія яны занадта ціхія, малалюдныя, нават сумныя. Гэтак падумалася і зараз, калі сышоў са стаўбцоўскай электрычкі і апынуўся на аўтавакзале, адразу за чыгункай. Нехта з маіх землякоў-вяскоўцаў перад самай гэтай дарогай... Болей »

pdf

На пачатку дзевяностых ён з парай таварышаў вазіў на продаж у Расію розныя рэчы: тканіны, цэлафан, мэблю, адзежу, харчы... З гэтага і жыў у сваім райцэнтры. Трэба сказаць — няблага. Але з жонкай нешта не задалося. Казалі — пагульвае, калі ён на Смаленск, Маскву, Невель выпраўляецца. Свет не без добрых... Болей »

pdf

Яна не помніла, як яе ўкладвалі спаць, што ёй казалі, як распраналі, гэта быў той стан, пра які яна марыла — праваліцца ў прадонне цемры і пустэчы. Толькі так яна цяпер магла існаваць. Прачнулася пад абед з цяжкаю галавой, але гэта яе не збянтэжыла, бо ведала, што сіндром пахмелля здымаўся стограмоўкаю... Болей »

pdf

А граф неўзабаве развітаўся, і шыкоўная брычка яго, лёгка пагойдваючыся на рысорах, пакіравала да гасцінца. Нейкія пільныя справы клікалі яго да Варшавы. Калі ў пушчы графа ніхто надта не турбаваў, ён там, можна сказаць, бесклапотна бавіў час, дык тут, у Варшаве, пасля смерці бацькі на яго адразу абрынулася... Болей »

pdf

Бутэвіч Анатоль Іванавіч нарадзіўся 15 чэрвеня 1948 года на хутары Язавец Нясвіжскага раёна. Скончыў філфак БДУ (1971). Працаваў у БелТА, намеснікам рэдактара газеты «Чырвоная змена», дырэктарам выдавецтва «Мастацкая літаратура», у ЦК ЛКСМБ і ЦК КПБ, старшынёй Дзяржкамітэта РБ па друку, міністрам інфармацыі... Болей »

pdf

Яшчэ не адгрымелі апошнія баі Вялікай Айчыннай вайны, а знявечаны Мінск, вызвалены з-пад трохгадовай нямецкай акупацыі, балесна вяртаўся да мірнага жыцця. З-пад пяску і камення, што ляжалі на вуліцах горада, тырчэлі бясформенныя абгарэлыя рэшткі спаленых і напаўразбураных будынкаў. Пустэчы на ўскрайках... Болей »

pdf

Яшчэ не адгрымелі апошнія баі Вялікай Айчыннай вайны, а знявечаны Мінск, вызвалены з-пад трохгадовай нямецкай акупацыі, балесна вяртаўся да мірнага жыцця. З-пад пяску і камення, што ляжалі на вуліцах горада, тырчэлі бясформенныя абгарэлыя рэшткі спаленых і напаўразбураных будынкаў. Пустэчы на ўскрайках... Болей »

pdf

...Тым часам, калі Іосіф ляжаў на зямлі на хутары, пакутліва вырашаючы, што рабіць далей, і наогул ці рабіць што, на ўскраіне Гуды каля дамбы сабраліся людзі. Было іх не багата: Яўхім, Міхей, Мікола, Ігнат і Надзя Сапёрскія, іх дзеці Валік і Света, а таксама Каця з сыночкам Петрыкам. Нагода была такая:... Болей »