- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Важную ролю ў жыцці Гродзенскай дыяцэзіі выконвалі і надалей выконваюць манаскія супольнасці. Мы часта можам бачыць кансэкраваных асоб, паглыбленых у ціхую і засяроджаную малітву, якой прагнуць ахінуць кожнага чалавека, а асабліва грэшнікаў, бяздомных, пакінутых, вязняў, бежанцаў... Узнёслая і годная... Болей »
З зараджэння хрысціянства вернікі аддавалі сваё жыццё за веру ў Хрыста. Падмуркі Касцёла выкуплены ахвярамі шматлікіх паслядоўнікаў Езуса, якія за прыналежнасць да свайго Збаўцы пакорна прымалі страшныя пакуты і жудасную смерць. Здаўна пануе перакананне, што кроў мучанікаў з’яўляецца пасевам новых хрысціян.... Болей »
Фігура Пана Езуса Журботнага ў Росі прыцягвае да сябе ўсё больш пілігрымаў. Людзі з розных куткоў нашай краіны і з-за мяжы накіроўваюцца ў гэтае выключнае месца ў Гродзенскай дыяцэзіі, каб зазірнуць у нязвыклыя вочы Хрыста – залітыя крывёй, сумныя, але такія пяшчотныя! Мука Хрыста, аб якой нагадвае... Болей »
Tempus fugit ... czas ucieka, tempus edax rerum ... czas — pożeracz rzeczy — tak pisał Owidiusz w swych Metamorfozach. Pozostaje jednak pamięć, jej postoje, wydające sygnały, impulsy i podniety, które są tym silniejsze, im większe było zakorzenienie w określonej kulturze, w „ziemi rodzinnej”, „ojczystej... Болей »
Кніга-роздум аб мінупым і сучасным можа быць аднеогна да мемуарнай пітаратуры. Але яна і споведзь, праўдзівы расказ, у якім асабістая біяграфія так цесна пераппяпася з тым, аб чым піша Арсен Ваніцкі, што аддзяпіць адно ад другога непьга. Пэта менавіта том выпадак, капі аўтар адначасова і ўдзепьнік падзей.... Болей »
Чалавек жыве ў грамадстве. Усім сваім развіццём ён абавязаны іншым, пачынаючы ад моманту нараджэння. Шмат бярэ ад іншых, але таксама шмат мусіць аддаваць. Таму павінен служыць свету сваёй інтэлігентнасцю, матэрыяльнымі дабротамі, фізічнымі сіламі і здароўем. Чалавек варты столькі, колькі зробіць дабра.... Болей »
"Братцы мiлыя, дзецi Зямлi-маткi маей! Вам ахвяруючы працу сваю, мушу з вамi пагаварыць трохi аб нашай долi-нядолi, аб нашай бацькавай спрадвечнай мове, каторую мы самi, да i не адны мы, а ўсе людзi цёмныя "мужыцкай" завуць, а завецца яна "беларускай". (Багушэвіч Ф.)... Болей »
Кожны хрысціянін належыць, перш за ўсё, да школы Езуса Хрыста. Прыняўшы хрост, чалавек становіцца Яго вучнем, які будуе сваю будучыню разам з Майстрам. У гэтай школе ён штодзённа ўзрастае да таго, каб быць добрым выхаванцам, які здольны слухацца свайго Настаўніка. Быць вучнем Хрыста не значыць вывучыць... Болей »
Алена Мірчук нарадзілася 20 студзеня 1979 года ў Пінску Брэсцкай вобласці. Пазнен пераехала ў вёску Пінкавічы Пінскага раёна, дзе ў 1996 годзе скончыла сярэднюю школу імя Якуба Коласа. Наступны крок - вучоба ў Лунінецкім філіяле Мінскага знешнеэканамічнага тэхнікума. Вершы пачала пісаць ў 11-12 год... Болей »
Ігар Кузьмініч мае 38 год, бацька двух сыноў, для якіх і пачаў складаць казкі. Нарадзіўся, вучыўся і стала жыве ў Горадні. Скончыў юрыдычны факультэт, працуе намеснікам дэкана юрыдычнага факультэту Гродзенскага дзяржаўнага ўніверсітэту імя Янкі Купалы. Выкладае агульную тэорыю права, кіруе Інавацыйным... Болей »
Гукі прачынаюцца вясной. Гукі жыцця. Ідучы вуліцаю, ловіш шоргат машын — нязграбную аздобу спрэс атручанага цывілізацыяй жыцця, старонішся віску тармазоў — ці не на цябе скіравала знячэў тая цывілізацыя? — і раптам побач, над вухам, за невысокенькай — каторая з боку Мойкі — агароджай Летняга саду чуеш... Болей »
Аднойчы раніцай у пэўнай рымскай парафіі 11-гадовы хлопчык спытаўся ў Яна Паўла ІІ: “Святы Айцец, навошта Вы ўвесь час ездзіце па свеце?”. Гэтае дзіцячае пытанне, здаец-ца, вынікае з меркаван- ня, што біскуп Рыма не павінен часта пакідаць Вечны Горад. А паколькі сфера паслугі Папы з’яўляеццапаўсюднай... Болей »
Моцай св. хросту мы становімся вучнямі-місіянерамі, пакліканымі несці Евангелле ўсяму свету, выходзіць да людзей з гэтым дарам, у яго вымярэнні духоўным, дабрачынным і ў дыяконіі, г. зн. служэнні. Як хрысціяне атрымліваем заданне, перш за ўсё, звычайна і проста сведчыць пра Бога, які аб’явіўся праз... Болей »
Хтосьці вядзе аўтамабіль, каб вырашыць тэрміновыя справы, і трапляе ў аварыю... Хтосьці захутка едзе на матацыкле і не спраўляецца з кіраваннем на павароце... Хтосьці стаіць на пероне занадта блізка да рэльсаў і аказваецца ўцягнуты пад цягнік... Хтосьці ідзе паплаваць і трапляе ў вадаварот... Хтосьці... Болей »
Св. сястра Фаўстына занатавала ў “Дзённіку” наступныя словы, сказаныя Езусам: “Я чакаю ад цябе ўчынкаў міласэрнасці, якія маюць вынікаць з любові да Мяне. Ты павінна аказваць міласэрнасць бліжнім заўсёды і ўсюды, не можаш ад гэтага адхіліцца, адмовіцца ці апраўдацца” (Дз. 742). Гаворка не ідзе пра бяссэнсную... Болей »
Многія набожныя ізраільцяне, якія чакалі прыходу Месіі, не заўважылі Яго нараджэння, знакі і цуды, якія Ён здзяйсняў. Не распазналі таксама Збаўцу, які аб’явіўся пасля свайго ўваскрасення. І да сёння цэлыя народы яшчэ не вераць у Хрыста, не прымаюць Яго збаўлення. Аднак дастаткова шмат ёсць таксама тых... Болей »
Ва ўсёй мітусні падрыхтоўкі мы можам згубіць цішыню і спакой, а неаднойчы таксама тое, што на самой справе з’яўляецца важным. У пагоні за святочнай ілюзіяй павінны хоць на хвілінку затрымацца, каб скіраваць думкі да таямніцы Бэтлеемскай ночы. Удалечыні ад шуму і мітусні свету, у адзіно- кай цішыні прыходзіць... Болей »
Хоць мінула ўжо больш за дзве тысячы гадоў, сям’я надалей застаецца крыніцай дабра, асяроддзем, дзе нараджаецца і развіваецца духоўнае жыццё чалавека. Менавіта ў сям’і мы адчуваем, што патрэбны сваім блізкім і свету, а ў першую чаргу, што нас любяць. Гэтае разуменне, што будзем прыняты іншымі, з’яўляецца... Болей »
Святара, так павялося, чакае цэлы дом ці вуліца. Лесвічныя пралёты запаўняюцца звонкім гоманам: дзеці прагнуць як найхутчэй данесці старэйшым, дзе зараз знаходзіцца ксёндз. Правіла гасціннасці глыбока ўпісана ў нашу традыцыю. Несумненную заслугу ў гэтым мае хрысціянская спадчына, якая сцісла спалучае... Болей »
Прагрэс спрыяе развіццю. Яшчэ 100 гадоў таму людзі не мелі столькі тэхналогій, якія б забяспечвалі такі хуткі доступ да вялікай колькасці людзей і рэальную магчымасць дабрацца “ажно да краю зямлі” (параўн.: Дз 1, 8). Аднак трэба прызнаць, што сучасныя СМІ прапануюць таксама шмат “смерці”, неаднойчы навязваючы... Болей »