Пошук

pdf

Адметны праект быў прэзентаваны ў вялікай зале Белдзяржфілармоніі. Ён прысвячаўся 75-годдзю Эдуарда Кучынскага, прафесара, скрыпічнага педагога. Эдуард Віктаравіч узгадаваў не адну зорку ў сольным скрыпічным выканальніцтве. Кучынскі памёр летась, напрыканцы верасня. І юбілей адзначылі, на жаль, ужо без... Болей »

pdf

«Беларусь у Першай сусветнай вайне» магла стаць звычайнай архіўнай экспазіцыяй, дыхтоўнай па вызначэнні — яе паходжанне галоўным чынам з фондаў Нацыянальнага гістарычнага музея не дае падставы сумнявацца ў якасці фатаграфічнай калекцыі. Падчас падрыхтоўкі адкрыцці ішлі адно за адным, і выстава атрымалася... Болей »

pdf

Жыццё Арлена Кашкурэвіча ў мастацтве сапраўды было шляхам: творца не засяроджваўся на распрацоўцы адметнасцей стылю, не эксплуатаваў адну і тую ж тэму, а шукаў новыя далягляды, заўжды быў рызыкантам. Нездарма яго любімы літаратурны герой — гётаўскі Фаўст, такі ж нястомны шукальнік ісціны.... Болей »

pdf

Творца адкрыла свае выставы адразу на дзвюх гарадскіх пляцоўках. Экспазіцыя ў Галерэі Тызенгаўза «Тая, што чакае цябе» выяўляе мастакоўскія інтэрпрэтацыі жаночага вобраза. Персанажы Шобы часам супярэчлівыя — паводле стаўлення да навакольнага свету і свайго абранніка, аднак натуральныя ў сваім унутраным... Болей »

pdf

«Час піць гарбату»... І вось ва ўяўленні гледача паўстаюць вобразы Чэхава, Пастарнака і Мандэльштама, а на палатне шафкі, буфеты і шыфаньеры напаўняюцца антыкварыятам срэбнага веку і дэкадансу. Фамільныя каштоўнасці ў паціне часу таемна пераліваюцца — як водбліскі мінулага свету вішнёвых садоў і нетаропкіх... Болей »

pdf

Мастачка Наталля Залозная кажа: Для мяне Час валодае цякучасцю. Сённяшняе пастаянна апынаецца то мінулым, то будучым. Сённяшняе не можа быць працягам, яно вечна выслізгвае. Назва выставы — адна з формаў часу ў англійскай мове: «цяперашняе працягнутае», і гэта мне здалося парадаксальнай гульнёй слоў.... Болей »

pdf

Галоўны архітэктар Беларускага дзяржаўнага музея гісторыі Вялікай Айчыннай вайны Віктар Крамарэнка загрунтаваў канцэпцыю будынка на чатырох блоках — чатырох гадах вайны. Праз прасветы паміж імі можна ўбачыць абеліск «Мінск — горад герой». Галоўны фасад вырашаны ў мажорных тонах, адваротны афармляўся... Болей »

pdf

На пачатку кастрычніка ў Мінску прайшоў ІХ Міжнародны фестываль Юрыя Башмета. Традыцыйны, штогадовы, сёлета ён уражваў найперш размахам. У фэсце ўдзельнічалі салісты і калектывы з Беларусі, Бельгіі, Венгрыі, Ірландыі, Італіі, Літвы, Нідэрландаў, Расіі, Эстоніі. На форуме, арганізатарамі якога выступілі... Болей »

pdf

Як мінімум тры нумары запар наш часопіс звяртаецца да гэтага мерапрыемства (у наступным змесцім аналітычныя агляды). Менавіта такія з'явы, як «Месяц фатаграфіі», здольныя паспрыяць ператварэнню Мінска ў адзін з культурных цэнтраў Усходняй Еўропы, да чаго, відавочна, павінен імкнуцца кожны больш-менш... Болей »

pdf

Журналісцкае развітанне з адыходзячым годам мае сваю спецыфіку: аўтары куды часцей аналізуюць, што адбывалася цягам 12-ці месяцаў, чым дзеляцца пажаданнямі году наступнаму. 2014-ы даў нямала нагод для аналізу. Ён быў багаты на фестывалі і прэм'ерныя паказы, выставы і міжнародныя творчыя праекты, пазнаёміўз... Болей »

pdf

У «Мастацтве» — змены: новыя рэдактары, канцэпцыя, дызайн. Каб адрынуць папрокі ва ўсёеднасці, мы абіраем лепшае з усіх відаў мастацтва, дакладна вызначаем сваю рэдактарскую пазіцыю і акрэсліваем «Каардынаты» ў культурным полі краіны. «Асабісты кабінет» Дзмітрыя Падбярэзскага, «Класіка ад Таццяны Мушынскай»... Болей »

pdf

Прыватны Тэ­атр Ч уз­яўся мя­няць мясц­овы тэ­атра­ль­ны лан­дшафт на свой пра­грэ­сіў­ны лад: ма­ла та­го, што па­сля пра­цяг­ла­га пе­ра­пын­ку ён ад­ва­жыў­ся ва­зіць у Мінск су­р’ёз­ныя спек­так­лі вя­ду­чых мас­коў­скіх тэ­атраў, якія антрэп­рыз­ны­мі ўжо ані­як не на­за­веш (ла­дзі­лі­ся гас­тро­лі... Болей »

pdf

Прыватны Тэ­атр Ч уз­яўся мя­няць мясц­овы тэ­атра­ль­ны лан­дшафт на свой пра­грэ­сіў­ны лад: ма­ла та­го, што па­сля пра­цяг­ла­га пе­ра­пын­ку ён ад­ва­жыў­ся ва­зіць у Мінск су­р’ёз­ныя спек­так­лі вя­ду­чых мас­коў­скіх тэ­атраў, якія антрэп­рыз­ны­мі ўжо ані­як не на­за­веш (ла­дзі­лі­ся гас­тро­лі... Болей »

pdf

Першая спроба ацаніць сваю аўдыторыю — хто яна? Зразумела, гэта толькі зрэз, а не навуковае сацыялагічнае апытанне з вялікай колькасцю ўдзельнікаў. Але знайшліся сярод падпісчыкаў на папяровую версію і на «фэйсбук»-старонку некалькі дзясяткаў неабыякавых, якія цярпліва адказалі на ўсе 25 пытанняў нашай... Болей »

pdf

Но­вая «Чай­ка» ў па­ста­ноў­цы Мі­ка­лая Пі­ні­гі­на — твор, у многіх сэн­сах не­ча­ка­ны. Тэ­атра­лы толь­кі ачу­лі­ся па­сля дзёр­зка­га спек­так­ля Іскан­дэ­ра Са­ка­ева ў ма­ла­дзёж­ным тэ­атры, як ім тут жа пра­па­на­ва­лі пра­йсці чэ­хаў­скі квэст на­но­ва. На сво­еа­саб­лі­вы рэ­мэйк спек­так­ля... Болей »

pdf

Сёлета каманда партала Tuzin.fm ладзіла маштабнае апытанне, каб вызначыць 100 найвялікшых беларускіх песень. Пра тое ўжо згадваў на старонках «Мастацтва» Дзмітрый Падбярэзскі, але звярнуся да гэтай тэмы ізноў, ужо з перспектывай на будучыню. Вядома ж, рэйтынг мае долю ўмоўнасці, але гэта добры спосаб... Болей »

pdf

Самае простае — у прысуджэнні таго ці іншага прыза або прэміі шукаць нейкую кан’юнктуру моманту. Практыкавацца ў інтэрнэт-досціпе, нават не ўзяўшы ў рукі аніводнай кнігі аб’екта гэтага досціпу. Проста вызначаць, хто аўтар — пісьменнік ці журналіст. Неверагодную моц трэба мець, каб прапусціць праз сябе... Болей »

pdf

Су­час­ны ама­тар­скі тэ­атр да­ўно вы­йшаў за межы ўяў­лен­няў ко­ліш­ніх са­вец­кіх ча­соў: раз­ам з пе­рай­ман­нем (імі­та­ван­нем) сты­лю і ме­то­дык сіс­тэ­мы, якой ка­рыс­та­юцца ў дзяр­жтэ­атрах і якую вы­кла­да­юць на тэ­атра­ль­ных спе­цы­яль­нас­цях у твор­чых ВНУ, ад па­чат­ку 2000-х актыў­на... Болей »

pdf

Тое, што цяпер можна пачуць у Беларусі на канцэртах альбо фолк-фестывалях, цалкам падпадае пад вызначэнне «постфальклор». Бо, акрамя народных тэкстаў, гэтая з’ява нясе ў сабе і элементы сучаснай масавай культуры. Аснова такіх жанраў — песня (радзей інструментальныя мелодыя), вакол якой ствараецца... Болей »

pdf

Для трупы гэ­ты твор зна­ка­вы, з яго ў 1933 го­дзе па­чы­на­ла­ся гіс­то­рыя тэ­атра. Га­лоў­ную парт­ыю вы­кон­ва­ла зна­ка­мі­тая Ла­ры­са Алек­сан­дроў­ская. За мно­гія дзе­ся­ці­год­дзі гэтая парт­ыту­ра ўва­саб­ля­ла­ся на бе­ла­рус­кай сцэ­не шмат раз­оў. Апош­няя вер­сія — во­сь­мая па лі­ку.... Болей »