Новы час 16 (192) 2010

У белай тозе і з каменем за пазухай. Палітыка высакароднасці афіцыйнага Мінска хутка трансфармавалася ў сістэму ўмоў-патрабаванняў. Аляксандр Лукашэнка тэму прытулку выгнанага і цяпер ужо былога прэзідэнта Кыргызстана Курманбека Бакіева пачынаў артыкуляваць праз эмацыйныя вобразы «звычайнага дырэктара савецкага завода, нармальнага, разумнага і прыстойнага чалавека», ад якога ўсе адвярнуліся, і толькі Беларусь узяла на сябе смеласць не крыкнуць «ату!». Аднак рыторыка беларускага лідэра хутка змянілася, адлюстраваўшы пасыл не столькі гуманнасці, колькі палітычных намераў прадэманстраваць (у чарговы раз) амбіцыі самастойнасці і непапарадкавання. Пасля штогадовага Паслання Александра Лукашэнкі беларускаму народу і Нацыянальнаму сходу было сказана нямала слоў адносна таго, што цяпер у знешняй палітыцы Беларусі пачынаецца новая эра — самастойнасці і незалежнасці ад Расіі.

• Месца выхаду: Мінск
• Дата выхаду: 2010-04-30
• Рэдактар: Кароль Аляксей
• Выдавец: Прыватнае выдавецкае унітарнае прадпрыемства Час навінаў
• Copyright: © 2010 by Новы Час
• Кнігазбор: Kamunikat.org