Ніва 52 (2537)

„Чалавек, яго правы, свабоды і гарантыі іх рэалізацыі — вышэйшая каштоўнасць і мэта грамадства і дзяржавы”. Так запісана ў другім артыкуле Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь. Там жа сказана, што „дзяржава адказная перад грамадзянінам за стварэнне ўмоваў для свабоднага і годнага развіцця асобы” і што грамадзянін таксама адказны перад дзяржавай за выкананне абавязкаў, ускладзеных на яго Канстытуцыяй. Зразумела, што за парушэнні законаў чалавек мусіць адказваць. Таму адпаведныя дзяржаўныя інстытуты працуюць, каб вызначыць, якая адказнасць на грамадзяніне за пэўнае парушэнне. Еўрапейска-хрысціянская цывілізацыя свядома і несвядома стварала права зыходзячы са сваіх каштоўнасцей. Біблейскія запаветы „Не забі!”, „Не крадзі!” і іншыя, караюцца дзяржавай. Пачытаўшы кодэкс аб адміністрацыйных парушэннях, атрымваеш пэўнае разуменне пра грамадства данай краіны. Якія з’явы там людзі асуджаюць, а якія гатовыя цярпець і не лічаць іх чымсьці зусім недапушчальным. Гутарка тут ідзе пра дэмакратычныя краіны. У дзяржавах недэмакратычных законатворцу не цікавяць погляды грамадства на тую ці іншую з’яву. Там дзяржава не дзеіць, базуючыся на жаданнях і поглядах народа. Яна сама навязвае чалавеку тыя погляды, якія лічыць патрэбнымі. (В. Сазонаў, „Быў бы чалавек — артыкул будзе”, фрагмэнт)

• Месца выхаду: Беласток
• Дата выхаду: 2004-12-26
• Рэдактар: Вапа Яўген
• Выдавец: Праграмная рада тыднёвіка Ніва
• Copyright: © 1999-2009 by Праграмная рада тыднёвіка Ніва
• Кнігазбор: Kamunikat.org