Ніва 39 (2368)

Тры дні пасля прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі няма амаль ніякага следу падзеі, якая прыцягвала ўвагу паловы Еўропы. Ніякіх плакатаў, ніякіх рэклам кандыдатаў — ні ў Мінску, ні ў правінцыйных мястэчках. Калі б чалавек не ведаў, што пару дзён раней адбыліся там прэзідэнцкія выбары, не заўважыў бы гэтага праехаўшы нават усю краіну. Не даведаўся б таксама шмат з мясцовай прэсы. У газетах з серады і чацвярга пра выбары, якія адбыліся ў нядзелю, толькі скупыя звесткі і каментарыі на далейшых старонках. На вуліцах, у аўтобусах, трамваях і цягніках няма ніякай дыскусіі на гэтую тэму. Большасці народа прэзідэнцкія выбары зусім не кранулі. Усё адбылося як у Савецкім Саюзе — беларусы пайшлі на выбары і зрабілі тое, чаго ад іх чакала ўлада. Іншадумцаў на правінцыі звычайна лічылі правакатарамі, разбуральнікамі палітычнага і грамадскага парадку, або чужымі агентамі. На правінцыі люд стаяў сцяною за Лукашэнкам, а прыхільнікам яго канкурэнтаў не дазваляў публічна выказваць сваіх сімпатый. Чым бяднейшы раён, тым больш заядла яго жыхары дэманстравалі падтрымку Лукашэнку. (Я. Мірановіч, Беларусь пасля выбараў, фрагмэнт)

• Месца выхаду: Беласток
• Дата выхаду: 2001-09-30
• Рэдактар: Луба Віталь
• Выдавец: Праграмная рада тыднёвіка Ніва
• Copyright: © 1999-2009 by Праграмная рада тыднёвіка Ніва
• Кнігазбор: Kamunikat.org