![]() |
![]() |
Cieszy rosnące grono badaczy historii Białegostoku i okolic, co można zwłaszcza zauważyć czytając kolejne numery „Białostocczyzny". Skromniej przedstawia się w tej mierze lista wydanych ostatnio publikacji książkowych. Szkoda natomiast, że na ogół tylko do archiwum uczelnianego trafiają prace magisterskie poświęcone dziejom miasta nad Białą. Niestety, nie powstał wydzielony zespół badawczy, nie przystąpiono do opracowania zapowiadanej p... Болей »
W 1875 r. podróżujący Bugiem Zygmunt Gloger dotarł do Drohiczyna. Wrażenia z tego miasta opublikował w 1903 r. w książce Dolinami rzek. Opisy podróży wzdłuż Niemna, Wisły, Bugu i Biebrzy. Pisał w niej: Drohiczyn nie miał swojego historyka, któryby dzieje jego wyczerpał i w żywym obrazie przedstawił... i dalej Podanie miejscowe, będące zwykłą baśnią ludową, do wszystkich naszych zamków przywiązaną powiada, że góra ta usypana była rękoma ... Болей »
Archiwa kościelne na Litwie powstały wraz z chrztem tego kraju i założeniem biskupstwa wileńskiego. Od początku w Archiwum Katedry Wileńskiej gromadzono najważniejsze dokumenty kościelne z terenu całej diecezji. Pierwsze próby porządkowania zasobu archiwum podjął biskup Jan z książąt litewskich. W roku 1520 polecił kapitule zebranie dokumentów funduszowych, zabezpieczenie ich i zewidencjonowanie. W tym czasie powstał pierwszy kopiari... Болей »
Na temat Radziwiłłów linii birżańskiej pisano już dość dużo, sporo także na temat ich klienteli. W dużej mierze jest to zasługą Urszuli Augustyniak, Janusza Tazbira oraz Eweliny Kozak. Pewne informacje na ten temat znaleźć możemy w książce Czaplińskiego i Długosza oraz innych autorów. Stosunkowo duża ilość prac poświęconych Radziwiłłom wynika nie tylko z ich znaczenia w dziejach Rzeczypospolitej, ale częściowo spowodowana jest wielością... Болей »
Ludwika Karolina Radziwiłłówna, jedyna córka Bogusława Radziwiłła, koniuszego litewskiego i Anny Marii Radziwiłłówny, córki Janusza Radziwiłła, wojewody wileńskiego, hetmana wielkiego litewskiego, nie doczekała się pochlebnej literatury na swój temat. Epitety, jakimi była określana po swoim ślubie z Karolem Filipem Wittelsbachem, księciem neuburskim, oscylowały między chytra i podstępna, samowolna i zdradziecka, czy femme fatale... Болей »
Krzyżacki opis drogi z Wizny na wschód z 1396 r. wiodącej wzdłuż rzek Narwi i Supraśli wspomina na tym terytorium tylko o lasach i łąkach, wymienia też jedynie nazwy rzeczek: Neresna (Nereśl), Gestra (Jaskra), Succresla (Supraśl), Ploska (Płoska), Swizlocze (Świsłocz) i dodaje, że pierwsze wsie są dopiero 5 mil za Świsłoczą. Pokój, który zapanował po zwycięstwie grunwaldzkim 1410 r. zaowocował tu potężną falą osadniczą. Formowanie osad... Болей »
W 1996 r. Profesor doktor habilitowany Stanisław Alexandrowicz obchodził 65 rocznicę urodzin. Z okazji tego jubileuszu warto byłoby przybliżyć czytelnikom Białostocczyzny sylwetkę Profesora przez wiele lat związanego z naszym regionem. Stanisław Alexandrowicz urodził się 5 kwietnia 1931 r. w Wilnie w rodzinie Bohdana i Marii z Kukowiczów. Ojciec był urzędnikiem państwowym - pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Łucku, matka była nauczyciel... Болей »
Dość powszechnie przyjętą datą powstania słynnego ikonostasu supraskiego jest rok 1664. Malarzem ikon miał być niejaki Wincenty, a rzeźbiarzem i pozlotnikiem Andrzej Modzelewski. Ukończony został 8 czerwca 1664 r. Te informacje podał po raz pierwszy M. Dalmatow, a pochodziły z dziś zaginionego Pomiannika supraskiego. Historyk sztuki, zajmujący się dziejami opactwa supraskiego W.Kochanowski , w jednym miejscu przytacza taką właśnie d... Болей »
Od połowy XVII w. coraz bardziej rosła w Rzeczypospolitej rola magnaterii. Szczytowy wzrost jej znaczenia nastąpił niewątpliwie w epoce saskiej, kiedy to magnaci mieli decydujący wpływ na władzę w państwie i jego politykę. Ten system rządów, określany jako oligarchia magnacka, powodował decentralizację państwa i przekształcał je w luźny związek "państw" magnackich. Taki proces nie sprzyjał, oczywiście, ogólnej kondycji politycznej R... Болей »
Bezpośrednio po przyłączeniu Podlasia do Korony w 1569 r. ponad 3/4 istniejących tu osad stanowiło własność szlachecką. Większość z nich należała do drobnej i średniej szlachty.Niewiele było natomiast dużych włości prywatnych. Do największych tutejszych właścicieli ziemskich należeli wówczas Kiszkowie, Kosińscy, Radziwiłłowie i Sapiehowie. Dwie pierwsze rodziny nie długo utrzymały swoje znaczenie. W przeciwieństwie do ich majątków, któr... Болей »