Celem działania bibliotek publicznych jest upowszechnianie oświaty i kultury wśród różnych grup i środowisk społecznych. Do zadań Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Białymstoku należy więc także popularyzacja dorobku miejscowego środowiska literackiego. Celowi temu, obok wielu innych przedsięwzięć, służyć ma niniejszy informator. <br /><br /><br /> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp<a href="http://pbc.biaman.pl/Content/18254/Pisarze%20wojew%C3%... Болей »

Informator niniejszy jest poszerzoną wersją publikacji z roku 1980. Prezentuje on dorobek twórczy pisarzy mieszkających obecnie na Białostooozyanie. Od zasady tej odbiegliśmy jedynie w przypadku Edwarda Redlińskięgo i Włodzimierza Pawluczuka, którzy choć aktualnie nie są związani miejscem pobytu z Białymstoklem, to jednak wywodzą się z naszego regionu, a twórczość ich, w przeważającej części, jest potwierdzeniem związków z nim. Brak nat... Болей »

Prezentowany trzeci tom Pism rozproszonych zamyka edycję ogromnej, najtrudniej dostępnej części dorobku Zygmunta Glogera, pisarza i uczonego, starożytnika i piśmiennika, jak można by ująć w najogólniejszej formule dorobek człowieka tak niesłychanie pracowitego i wyedukowanego.Już teraz można zauważyć, iż panorama piśmiennictwa, nauki, publicystyki, po prostu literatury XIX wieku, wzbogaca się o jeszcze jedną, zdumiewającą postać: gospod... Болей »

Prezentowany Państwu drugi tom Pism rozproszonych Zygmunta Glogera (1845—1910) przynosi prace uczonego i pisarza z lat 1879-1889. Są to nade wszystko bardzo liczne — Gloger pisywał do kilkudziesięciu pism! — teksty publicystyczne (felietony, reportaże, polemiki), lecz także artykuły o charakterze naukowym i popularnonaukowym z tak różnych dziedzin, jak etnografia, archeologia, historiografia, literaturo- i języ­koznawstwo, ekonomia, soc... Болей »

Pierwszy z prezentowanych trzech tomów Pism rozproszonych Zygmunta Glogera (1845-1910) przy­nosi prace z lat 1863-1876. Podczas ich edycji kierowano się przede wszystkim Bibliografią prac Zygmunta Glogera, ogłoszoną w 1910 roku przez Stefana Dembego. Rozpoznania badawcze, wstępne jak dotychczas, wskazują, iż nie jest ona kompletna. W czasie prac nad tekstami natrafiono na artykuły nieujęte w Bibliografii Dembego, lecz, jak wiele na to w... Болей »

Żyjemy w czasach charakteryzujących się ogromnym tempem zmian cywilizacyjnych i kulturowych. Wejście Polski do struktur Unii Europejskiej zdecydowanie przyspieszyło procesy tych przemian. W zaistniałej sytuacji nie wolno nam zatracić siebie - własnej tożsamości narodowej, regionalnej, lokalnej. Zwłaszcza te najmniejsze, lokalne społeczności są najbardziej narażone na niwelację i zatarcie, a przecież właśnie tu w rodzinie, wiosce, parafi... Болей »

W gwarze wiejskiej nadal używana jest nazwa Pleski. „Według znawców onomastyki w języku staroruskim i białoruskim plos, w rosyjskim plesa mają różne znaczenia - zatoka, kolano rzeki, jezioro utworzone przez rozszerzenie się koryta rzeki, czyste i niezarośnięte, z cichą wodą, głębokie nieporośnięte miejsce na jeziorze lub rzece, podmokła łąka z wodą, kałuża itp.” Plos w języku rosyjskim oznacza szeroką wodną przestrzeń między wyspami. By... Болей »

Zamieszczone tu referaty zostały wygłoszone podczas sesji naukowej "Społeczeństwo zróżnicowane narodowościowo w warunkach wojny: początek wojny niemiecko-sowieckiej i losy ludności cywilnej", zorganizowanej 20 czerwca 2001 r. przez Óddzialowe Biuro Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej w Białymstoku. Inspiracja do zorganizowania sesji była publiczna dyskusja na temat zbrodni na ludności żydowskiej w Jedwabnem, zapoczątkowaną k... Болей »

Wizna i ziemia wiska w okresie tworzenia się państwa polskiego oraz w jego pierwszym pięćsetleciu była terenem granicznym osadnictwa mazowieckiego, do którego przylegały ziemie Jaćwingów, Galindów i Rusinów a później Litwinów i Krzyżaków. Przyłączenie ostateczne tych ziem do Korony w 1529 roku zmieniło w decydujący sposób charakter tego regionu Mazowsze a także roli jaką ta ziemia odgrywała w jego odrębności (fragment) Болей »

To pierwszy w Polsce tak obszerny wybór wierszy Uładzimira Niaklajewa, jednego z najgłośniejszych współczesnych poetów białoruskich. Urodzony w 1946 roku, debiutował tomem wierszy w ojczystym języku w 1976 roku. Był redaktorem naczelnym głównych czasopism literackich kraju, prezesem Związku Pisarzy, prezesem białoruskiego PEN Clubu. W latach 1999-2004 zmuszony do emigracji przebywał w Polsce, później w Finlandii. W 2010 roku zdobył znac... Болей »