Pismo Święte Nowego Testamentu (poza jego ostatnią księgą – Apokalipsą) zajmuje szczególne miejsce w życiu liturgicznym Kościoła prawosławnego. To właśnie z tych dwóch nowotestamentowych zbiorów ksiąg – tzn. Apostoła i Ewangelii – pochodzi najwięcej fragmentów czytanych podczas nabożeństw w ciągu całego roku. Stary Testament (tzw. paremie) przeważa jedynie w dni powszednie Wielkiego Postu. Ostatnia księga Nowego Testamentu nie jest obec... Болей »

Średniowieczne legendy wspominają o misjach, jakie na obszarach Scytii, a więc na terenach rozciągających się na północ od Morza Czarnego, podejmowali święci apostołowie Andrzej i Filip. Pobyt tam św. Andrzeja odnotował już w IV wieku Euzebiusz z Cezarei. Działalność apostoła zostało szeroko rozpropagowana w średniowiecznych kronikach przez mnichów ruskich. Między innymi Powieść lat minionych Nestora odnosi początki chrześcijaństwa na z... Болей »

Oddajemy czytelnikom drugi numer „Latopisów Akademii Supraskiej”. Tym razem jest on poświęcony wzajemnym związkom religijnym i kulturowym między Bałkanami a Rzeczypospolitą. Wielkim sukcesem było zaproszenie do napisania tekstów znakomitych specjalistów, którzy zaprezentowali wiele istotnych wyników badawczych i w ten sposób wymienili poglądy na temat wzajemnych relacji między Kościołem prawosławnym w Polsce i w krajach bałkańskich. Zap... Болей »

Starożytne maksyma brzmi: varietas delectat, co oznacza: odmiana (różnorodność) sprawia przyjemność. Gdy odnosi się ona do środowiska, w którym żyjemy, nie jest już jednak tak oczywista. Szczególnie, gdy dotyczy współżycia ludzi, wywodzących się z odmiennych środowisk narodowościowych, religijnych bądź obyczajowych. Człowiek wobec drugiej osoby jest kimś obcym, często budzącym lęk. Ten lęk to ksenofobia, a więc lęk przed obcością. Zauwa... Болей »

Iz staroha ślachockaha rodu kniastva Imścisłauskaha*) pachodziu śv. pamiaci Lavon Vitan-Dubiejkauski. Radziusia jon 7 lipnia staroha stylu 1869 h.**) u Dubiejkavie, radovaj sialible, podle jakoj i mieu jahony rod proźviśća, dadanaje da pierśaha proźviśca Vidun, katoraje paślej pisali Vitan.***) Kaliś zamożny rod, u ćasie vojnau Biełaruskaha Haspadarstva z Maskvoj, padupau i źbiadnieu. Baćki (Jan i Ahata ż Dziarużynskich, aboje rymska-ka... Болей »

"Sensem tej poezji, tych pozornie prostych, najprostszych strof, zawołań, skarg, śpiewów, jest uzmysłowienie kim jesteśmy, gdy zderzamy się z wytworami naszej europejskiej cywilizacji, kim byliśmy jako ludzie, istoty, którym grozi wykorzenienie, wyrwanie z przyrody, z natury, a natura jest tym co najbliższe naszej cielesności, tym oto kamieniem na skraju ścieżki wśród łąk, pól, rośliną, ziołem, drzewem...To nasz bliski druh sarna, koń, ... Болей »

Książka autorstwa dr Leszka Nosa i Ryszarda Worobieja stanowi wybór tekstów legend publikowanych w zbiorowym zeszycie Przeglądu Twórczości Bezimiennej "Michałowo 96 i 97" i jest najnowocześniejszym opracowaniem przykładów ludowej literatury mówionej, przekazywanej ustnie z pokolenia na pokolenie w rejonie gminy Michałowo. Wśród legend sąrównież teksty nowe zawierające dalsze źródło poznawcze, mało znanych lub nieznanych legend, baśni, m... Болей »

Wizualny świat wokół nas został zdominowany przez światła lightboxów, reklam oraz codzienną obecność ekranu telewizyjnego czy komputerowego. Realny pejzaż przyrody zanika bardzo szybko wraz ze światłem dziennym, w którym jesteśmy coraz mniej obecni. Nasze aktywne życie przenosi się na godziny popołudniowe i nocne, dlatego poniekąd dzień staje się dla nas nocą, a noc dniem. A jednak światło było i nadal pozostaje dla nas tajemnicą niewyt... Болей »

Leon Tarasewicz wielokrotnie powtarzał, że sztuce niepotrzebne są słowa... Jego prace nigdy nie noszą tytułów, artysta marzy o wieloto­mowej historii sztuki bez słów, wypełnionej jedynie obrazami. Pomimo to zebrałam w tej książce wiele słów poświęconych jego sztuce... Starałam się obiektywnie opisać kolejne zdarzenia, z jednej strony - dobierając minimum odpowiednich słów, z drugiej - podając maxi-mum zebranych materiałów źródłowych. Bo... Болей »

Trudno sobie wyobrazić pisarza białoruskiego wyglądającego na­turalnie w wieńcu laurowym. Może z wyjątkiem Alesia Razanaua, który pewnie urodził się już jako klasyk. [...] Razanau jest prawdo­podobnie największym projektem kultury białoruskiej. Projektem nie we współczesnym znaczeniu tego słowa, które utożsamiane jest z finansami i sukcesem, a w pierwotnym. Bo słowo „projekt" wywodzi się z łacińskiego projectere, co znaczy „rzucać do pr... Болей »