- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Апазыцыя – гэта ты Сярод беларускай дэмакратычнай грамадзкасьці традыцыйна добра чутныя галасы пэўнага кола пэсымістаў, якія ўжо сёньня плачуць над верагоднай паразаю прыхільнікаў пераменаў на надыходзячых прэзыдэнцкіх выбарах як над адбыўшымся фактам. З набліжэньнем 2006 года галасы гэтых “незалежных аглядальнікаў” відавочна ўзмацніліся. Іх цытаты аб “непрадстаўнічасьці” Нацкангрэсу, “беспэрспэктыўнасьці” адзінага кандыдата і ўвогуле “неверагоднасьці” паразы дыктатуры ў наступным годзе палюбілі ці не цытыяваць нават лукашэнкаўскія СМІ. Танальнасьць гэтых енкаў часам нагэтулькі нэгатыўная, што міжволі сапраўды здаесься пытаньнем аб тым, “на чый млын яны ліюць ваду”. Стаць “над бітвай”, заняць нейкую нэўтральную пазыцыю, чаго, верагодна, спрабуюць гэтыя аналітыкі і асобныя выданьні (са зразумелых прычынаў перш за ўсё тыя, якім пакуль засталося чаго губляць), у беларускай сытуацыі, як і на вайне, ужо нельга. Занадта высокія стаўкі і занадта відавочны радыкальны водападзел на прыхільнікаў і праціўнікаў пераменаў у краіне сярод грамадзтва. Альбо ты згодзен з палітыкай Лукашэнкі, альбо не. Альбо ты хочаш пераменаў і супрацівісься дыктатуры па меры сваіх магчымасьцяў, альбо не. Дэкляратыўная “нэўтральнасьць” - гэта ў лепшым выпадку крывадушніцтва.