Анэта Сіманоўска: У мяне характар філолага

— Бо я ўжо з часоў школы мела такую канцэпцыю, што я мушу ўсе суседнія мовы. Не ўсе вывучыла, а да беларускай дабралася, і таксама, дзякуючы, што я маю шмат добрых знаёмых беларусаў. 

— Усе, што вакол Латвіі. Якраз суседнія. 

— Не, у мяне характар філолага.

— Калі я пісала дыпломную працу, я чытала кнігі, што былі патрэбныя на маю тэму. Паралельна я пазнаёмілася з людзьмі, што пагадзіліся з мною ліставацца, пісалі лісты, некаторыя нават выпраўлялі мае памылкі. І так пакрысе.

— Я не вельмі, я хачу зараз экзамен здаваць, нічога такога не скажу. Я больш чытала на сваю спецыяльнасць, а ўсё іншае збольшага выпадкова. 

— У Рызе я не знаю нікога. У мяне ёсць знаёмыя з Менску, што цяпер у Вільні. Але ў Рызе не маю знаёмых. 

— Проста я гэтых людзей не знаю і жыву даволі далёка ад Рыгі.

— Аднойчы, у мяне хтосьці пытаўся з якой мовы пачаць вучыць славянскую мову, і тады я сказала, што залежыць ад таго, якая ягоная родная мова. Я латышка, і беларуская мова, нашмат балцкая. І ёсць нават канструкцыі чыста балцкія, якіх няма ў іншых славянскіх мовах.

— Ёсць такое слова „рупіцца“. І такіх даволі шмат. Як я пачала: як усе савецкія людзі былі вымушаныя з першага класу да сканчэння сярэдняй школы, па 4-5 заняткаў у тыдзень, вучыць расейскую. Таму я беларускую пачала вучыць на грунце расейскай. І першыя гады я размаўляла на трасянцы. Дзякую ўсім маім беларускім знаёмым, хто гэта перажыў, і хто падтрымліваў мяне. 

— Часам. Нядаўна я прыехала на беларускую імпрэзу і размаўляла па-беларуску. Апошні год я пачала блытацца, бо давялося даволі часта, па-ўкраінску. Беларуская і ўкраінская такія блізкія мовы, што калі адна з тых моваў, не твая родная, таму пачынаеш блытацца. І таму я цяпер не так гладка гавару, толькі таму, бо я прыехала сюды амаль адразу па размове з украінцамі. А так, колькі ў мяне ёсць сваіх добрых беларусаў, з якімі можна размаўляць, столькі я і размаўляю.

Анэта мае адукацыю мастачкі-графіка. Гэтымі днямі яна прыймае ўдзел у беларускім пленэры ў Вільні, які прысвечаны 700-годдзю сталіцы Літвы. 1-га верасня ў Вільні ўжо адбудзецца выніковая выстава пленэру.