- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Ноч прыпала да зямлі — і ні то дрэмле, ні то прыслухоўваецца... Чаго-ж ты маўчыш, Наташа? Чаго засумавала? А табе не сумна? Андрэй паглядзеў на яе доўгім-доўгім позіркам, моцна, да болю, сціснуў руку, запытаў: Дык будзеш чакаць? Замуж не выскачыш? I неяк смешна яму стала, калі ўявіў сабе, што шэравокая Наташа, яго Наташа, як ён называў яе ў думках, можа «выскачыць» за некага другога, а не за яго. Абавязкова выскачу! Палічы, колькі часу трэба чакаць, пакуль ты скончыш вучылішча, — страхоцце! Не, не! Як толькі здам дзяржаўныя экзамены, адразу — і замуж. Крыху памаўчалі. (фрагмент)