- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Амаль 50 гадоў дзейнасьць Арміі Краёвай на Заходняй Беларусі, у час апошняй вайны і па вайне, заставалася белай плямай. Аб ёй мала хто з маладога пакаленьня беларусаў чуў, бо палітыка савецкага ўраду была такая, каб не выклікаць горкіх успамінаў і гэтым не парушыць добрасуседзкія адносіны з Польшчай. Закраналіся толькі некаторыя аспэкты, якія асьвятляліся аднабакова. Але дзейнасьць АК на Заходняй Беларусі не была нейкім малаважным выпадкам, здарэньнем, а загадзя спланаванай і кіраванай цэнтрам барацьбой, якая на Беларусі доўжылася каля дзесяці гадоў. Аб Арміі Краёвай многа пісала польская эміграцыйная прэса і нямала выдадзена было кніжак — успамінаў былых акаўцаў. А на Беларусі пачалі гаварыць і пісаць аб АК толькі тады, калі Беларусь абвясьціла сваю дзяржаўную незалежнасьць і ў ёй былыя акаўцы пачалі ўшаноўваць памяць сваіх забітых сяброў ды дамагацца ад беларускага ўраду прызнаць ім статус вэтэранаў II сусьветнай вайны. Тады, вось, зварушыліся некаторыя беларускія гісторыкі і пачалі пісаць крытычныя заўвагі адносна паводзінаў Арміі Краёвай на Беларусі.