Obóz 23/1992

Wejście w skład państwa polskiego terenów zamieszkałych przez białoruską ludność prawosławną postawiło przed władzami odrodzonego państwa szereg skomplikowanych problemów. Odziedziczona po Rosji carskiej Cerkiew Prawosławna z jej tradycjami nosiła charakter wybitnie antypolski. We wcześniejszym okresie Cerkiew korzystała z uprzywilejowanej pozycji i poparcia władz państwowych, prowadziła bowiem aktywną działalność rusyfikacyjną wśród swoich wyznawców. Nowa sytuacja przekreśliła tę możliwość. Interes odrodzonego państwa polskiego wymagał szybkich i radykalnych zmian, z których najważniejszą było uniezależnienie Cerkwi od ośrodków zagranicznych, a zwłaszcza od patriarchatu moskiewskiego. Działając z inspiracji rządu polskiego biskupi Jerzy Jarosławski i Dionizy Waledyński wystąpili w 1921 r. do patriarchy moskiewskiego Tichona z propozycją przyznania prawosławiu polskiemu ustroju autokefalicznego. (Krystyna Gomółka, Próby białorutenizacji Kościoła Prawosławnego w Polsce międzywojennej, fragment)

• Месца выхаду: Warszawa
• Дата выхаду: 1992-07
• Выдавец: Studium Problemów Narodowościowych Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego
• Copyright: © 1992 by Obóz
• Кнігазбор:
  • прыватны кнігазбор у Беластоку (папяровы асобнік)