Janka Kupała, biał. Янка Купала, właśc. Iwan Łucewicz, biał. Іван Дамінікавіч Луцэвіч (ur. 7 lipca 1882, zm. 28 czerwca 1942) – klasyk literatury białoruskiej, poeta, dramaturg, publicysta, działacz narodowy i jeden z twórców białoruskiego języka literackiego. 28 czerwca 1942 roku Kupała tragicznie zginął, spadając ze schodów w hotelu Moskwa. Do tej pory nie udało się wyjaśnić czy był to nieszczęśliwy wypadek, samobójstwo czy zaplanowan... Болей »

Biskup Leon Ludwik Jaworowski (1764-1833) byt jedną z najważniejszych postaci nie tylko wspólnoty bazyliańskiej klasztoru bazylianów w Supraślu, ale też Kościoła unickiego na terenie Ziem Zabranych dawnej Rzeczypospolitej. Opat z Supraśla cieszył się dużym autorytetem we własnym środowisku zakonnym. Szanowali go również przedstawiciele władz zaborczych, a także zwolennicy apostazji religijnej. Uznanie, którym się cieszył, każe historyko... Болей »

Opera : lietuvos Didžiųjų Kunigaikščių Rūmuose = L'Opera nel Palazzo dei Granduchi di Lituania = Opera in the Palace of the Grand Dukes of Lithuania = Opera w Pałacu Wielkich Książąt Litewskich / [sud. Jūratė Trilupaitienė ; testų aut. Jūratė Trilupaitienė, Dainius Būrė ; vertėjai Vaiva Aglinskas et al. ; red. Laima Kunickytė]. Tekst w języku litewskim, angielskim, włoskim i polskim. Болей »

Książka o operacji "Ostra Brama", której celem było samodzielne wyzwolenie Wilna (w lipcu 1944 roku) spod okupacji niemieckiej przez połączone siły wileńskiego i nowogrodzkiego okręgu Armii Krajowej (w ramach "Akcji Burza"). Болей »

Autor tych wspomnień, Tadeusz Józef Chamski, nie był człowiekiem wybitnym, nie odznaczył się niczym szczególnym w swym. długim, blisko osiemdziesięcioletnim życiu. Nie był znanym wojskowym, nie błyszczał intelektem, nie zajmował się też działalnością polityczną. Zaledwie paru współczesnych wymienia go w swych pamiętnikach, i to na ogół z odcieniem pobłażliwości. On sam zresztą trzymał się zwykle na uboczu, nie mając praktycznie przyjaci... Болей »

Niniejsza publikacja jest poprawioną i częściowo zmienioną wersją Opisów dekanatu Olwita, opracowanych do 2009 roku, a następnie udostępnionych na stronach Podlaskiej Biblioteki Cyfrowej. Olwita to późniejsza nazwa dekanatu Przerosi, który od początku swego istnienia przynależał do diecezji wileńskiej. Położony w jej zachodniej części, obok księstwa i diecezji żmudzkiej, bezpośrednio przylegał do granicy pruskiej i koronnej. Graniczył z... Болей »

Celem niniejszej pracy jest opublikowanie opisów zamków znajdujących się w Dziale XXV Archiwum Radziwiłłów (dalej AR Dz. XXV) z terenów objętych obecnie granicami Republiki Białoruskiej. Archiwum Radziwiłłów (dalej AR), chociaż podzielone na kilka części przechowywanych na terenie wszystkich państw będących spadkobiercami dawnej Rzeczypospolitej, a także innych państw sąsiednich, w dalszym ciągu stanowi jeden z największych i najcenniej... Болей »

Do roboty, koniec końców, wybrałem Franka zwanego Depresją. Ustaliliśmy, że kiedy on będzie kopał, ja poodpoczywam, łykając dla kurażu z flaszki. — tej, co postawił nam Stary Kościu. Potem, on odzipnie, a ja pokopię. Tyle, że Franek nie pije — od dzieciństwa odczuwa przemożny wstręt do alkoholu. „Przemożny wstręt do alkoholu!" — kto tak u nas mówi? No, Franek... Ale on ciurkiem ogląda telewizję, i dlatego gada jak telewizor. Może z tego... Болей »

Po upalnym dniu, wieczorem ostatniego dnia maja, rozpoczęły sie w Teremiskach sianokosy. Przez najbliższe tygodnie będą toczyć się w niezmiennym rytmie koszenia łąk, suszenia i zwożenia siana. Gdy tylko traktor położył pierwsze pokosy przyleciały szpaki i bociany. W niskiej trawie łatwiej im szukać pożywienia. Coraz szerszy pas pokosów, coraz dalsza ściana traw. Kiedy koszono tu po raz pierwszy? (fragment) Болей »

Po upalnym dniu, wieczorem ostatniego dnia maja, rozpoczęły sie w Teremiskach sianokosy. Przez najbliższe tygodnie będą toczyć się w niezmiennym rytmie koszenia łąk, suszenia i zwożenia siana. Gdy tylko traktor położył pierwsze pokosy przyleciały szpaki i bociany. W niskiej trawie łatwiej im szukać pożywienia. Coraz szerszy pas pokosów, coraz dalsza ściana traw. Kiedy koszono tu po raz pierwszy? Болей »