- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Мае бацькі пазнаёміліся на будоўлі Бабілонскай вежы. З паўдарогі да неба (сіняга-сіняга) падалі камяні і быкі (што тыя камяні ўсьцягвалі). Сьвет складаўся з крыкаў, рознакаляровых гукаў, рознай велічыні і формы: правільных, сіметрычных, гнутых, крывых, пукатых, апрацаваных і неабчасаных. З крыкамі на сьвет нараджаліся мовы. І мая маці крыкнула майму бацьку: “Сьцеражыся!”. Ён пачуў, пасьпеў ухіліцца, знайшоў маці ў натоўпе, ухапіў за руку, выцягнуў з-пад друзу, тады паглядзеў у вочы — і тады зразумеў. Інакш бы ім не сустрэцца. Інакш бы ім ня быць разам. Іх павянчала цёплая, шурпатая вежа, што ўскараскалася на паўдарогі да неба. Мая маці і мой бацька глядзелі ў вочы адно аднаму да скону. Калі працавалі, елі, кахалі, сварыліся, паміралі. Яны не адводзілі вачэй – і разумелі адно аднаго. Хаця размаўлялі на розных мовах. (фрагмент)