Макатразмы
Макацёр Сідар
Факсы
Нязбыўная мараБудзь ты найхваткі і найпярэдні,
Усіх не прычэшаш адным грэбнем.
Вечная дылема
Сапраўдным трэба быць паэтам,
Каб дагадзіць і тым, і гэтым.
Збалелая думка
Усяму свой час,
Ды не ў нас.
Першаснасць
Найвострыя церні
Вырастаюць з цемры.
Закон
Хто не з намі,
Таго мацюкамі.
Шарада
Жыццё — маскарад.
Маска. Кара. Рад.
Зоркі
Не цягне іх далеч зямная,
Халодная яна ім, нямая.
Маталогія
Каронны ход:
— Я і народ!
Нораў макатранца
За сваю няўдачу
Грамадзе аддзячу.
Непрыстасаваны
І залатая сярэдзіна
Жыццё яму звярэдзіла.
Інфантыльны
Не апаў духам
І пад абухам.
Дугадум
Ведаў сабе цану:
— У дугу яго сагну!
Прагматычны
Грошай на подкуп не транжырыў,
Даваў у лапу па ранжыру.
Прыземлены
Хадзіў не чуючы пад сабою ног.
А ўзляцець не мог.
Сейбіт
Ён самы здольны ў мройнай сяўбе —
Усіх паставіў ніжэй за сябе.
Праметэй
Да свайго „Я”, як да скалы прыкуты,
Сябе і выставіў на пакуты.
Прабіўны
Грукаў спераду, грукаў ззаду —
І ў „залатую” увайшоў плеяду.
Біяграфічная даведка
Мысляр выдатны. Салонны леў.
Ператварыў салон у хлеў.
Скачкападобны
Праз перманентнае абнаўленне
Уступіў у мутацыю сумлення.
Губчаты
Ён злеплены з нячыстай гліны,
Увесь прасяк памыйнай тхлінай.
Трохчлен
Махляр, нахабнік і хамут,
А пасадзілі вось на кут.
Містыфікатар
Без супачыну блытаў сляды
У прышлае Нікуды.
Прынцыповы
Не мяняе поглядаў, увесь у барацьбе.
Раней жыў сабою, цяпер — для сябе.
Тактык
Прылашчваў, узводзіў у рангах.
І па абодвух рубаў флангах.
Смачна есці!
Ад грому воплескаў аглух —
І думаў толькі пра свой трыбух.
Рэальнасць
Вярэдзіш, уява, душу маю —
Што маю, тое і даю.
Лаўрэат
Быў недапечаны, выйшаў з нізоў,
І з недапёку лаўры знізаў.
Рубам
За якія пернікі
Узвялі яго ў Капернікі?
Агрэсіўная шэрасць
Пры духоўным бясхлеб’і
Слова розум праследуе.
Цуглі
Асела злосць на дне душы.
Сканай, мяне не варушы.
Дарадчы голас
— Неабходная гульня?
(Пасля роздуму)
—Гульня розуму.
Мацачкі
Упэўненых у сабе
І чорт не саб’е.
Павадырам
Адпусціў павады —
Чакай бяды.
Мур-сон
Быў сон. Быў мур. Штуршок — руіны.
Значыць, быў гмах не з глейкай гліны.
Вяроўка помсты
Гісторыя ўкруг лідэраў скача,
І таму мы іх сабачым.
Цвёрдая парода
Потам і крывёю
Шліфуем гісторыю.
Празрысты намёк
Не падабаецца лад —
Каленам пад зад.
Лёсам мілаваныя
Не ведалі смаку папругі
Чорт, кат і другі.
Шаман
З добрых намераў
Народ зняверыў.
Звалка вятроў
Жыццёвыя замеці
Адкладаюцца ў памяці.
Пазіцыя
Старое адкідаў ён прынцыпова,
Заўсёды жыў па запаветах новых.
Смяльчак
Каб чорным сілам не скарыцца,
Кінуў чырвоным рукавіцу.
Жывучы
Не праваліўся ў злашчаснай трубе
Уладарны прынцып: ты — мне, я — табе.
Спустошаны
— Чаму апалі крыллі?
— Ад жолаба адбрылі.
Зацыклены
Чакаў ад мройных сноў гудзення
І адэкватнага абуджэння.
Без намёку
Генетычны шэраг —
Шэрасць нараджае шэрасць.
Між вальнадумцамі
Падмануў нас век дваццаты —
Замест волі, сняцца краты.
Эстафета загубы
Пераймае паліцу з веку ў век
Ад чалавека чалавек.
Недамат
Адмацюкаў нас век прыматаў,
Пакрыць яго не стае мата.
Між ёлупамі
Да ганебнага слупа
Адсталага ёлупа!
Старое — новае
Уздыхі сірэн, даўно не чутныя,
Лунаюць над намі, еўрачмутамі.
Выродлівы птах
Як ні кармі, сваё дзяўбе:
— А каб цябе! А каб цябе!..
Нізкае і высокае
— Усё адносна ў гэтым свеце, —
Сказаў флюгер аб ракеце.
Пагадзіўся
Пакорлівы да свайго лёсу,
Плаціў даніну Бахусу.
Дальні
І адышоў у дымную даль,
Дзе сатана спраўляе баль.
Самазаглыблены
Адбіўшыся ад прамоў,
Пазіраў у глыбінь вякоў.
Век падсумаваны
Разбіў Масу, спляжыў Расу,
Узвёў на высі Касу.
Сварожыч
Палымяны сын Сварога
Упадабаў зямнога бога.
Давай рынак!
Яшчэ полацкі Скарына
Саматужна ішоў у рынак.
Не адставаць
— Усё будзе ісці да лепшага, —
Пацяшаў конны пешага.
Папутчык
У чаканні свайго цягніка,
Прысеў да Пазняка.
Патайная плавільня
Шлях адзіна правільны
У Віскулях расплаўлены.
Трыумвірат смалакураў
Смалою спаяны
Белавежскія Каіны.
Інкубатар
У дэмакратыі дрэмле панура
Прэстыжны вірус — дыктатура.
Суверэноіды
Пад суверэнаву дудку скакалі —
І суверэна абкакалі.
Прыродны нораў
Спакон веку так вядзецца —
Блазан з розуму смяецца.
Звіхнуты
Мазгі паставіў на задні ход.
— Ту-ту! Паехалі!
І ў плот.
Паэт
У лужыне, замест амёбаў —
Вылаўліваў асколкі неба.
Апантаны
Выганяючы з сябе адвечнага раба,
Біў дыфірамбамі ў абарыгенны барабан.
Сявец
Па інерцыі
Сеяў трывогу ў сэрцы.
Новы Герцэн
Каб не згубіцца ў былым,
Думы прызначыў на калым.
Прастора духу
І злы геній
Працуе па натхненню.
Сабачы дэвіз
Няважна — з кім, няважна — на каго.
Абы пагаўкаць — дэвіз яго.
Пераступіў у вякі
Узаемапакусваннем затузаны,
Лёг між нязломнымі і мужнымі.
Спрадвечная
І ў дзікуна
Ідэйная мана.
Цоштоковіч
Выводзіўся з двух вытокаў —
Адным „цокаў”, другім „штокаў”.
Непапраўныя аптымісты
Наводшыбе жыцця, з бравадай
Шукалі згубленую радасць.
Асцярожнае
З аглядкаю выбірае сяброў
Дабро.
Борзая парода
Вернападдана віляючы хвастом,
Спазнаў сваю слабасць і сваё хараство.
Дзе-нідзе
Выпрастаў спіны
Вывадак змяіны.
Павернуты
Разам з пакаяннымі стогнамі
Дэмакратычна свяціў сцёгнамі.
Дзяжурны паэт
Стаяў на „Варце міру” ён.
Шажок — і шэпча „Верую”.
д-р З. Янюк
Спеў пад парпісцкімі гужамі.
Зараз — катахэт заслужаны.
Здольны
Зрабіў круты віраж
У новы міраж.
Ліхач
Скакаў казак з ізму ў ізм,
Прыскакаў у капіталізм.
Высокашыротны
Пазіраў на ўсё з высоку
„белавежскі” ясны сокал.
Вышынная хвароба
Залез высока, не кажы —
Не бачыць ужо крутых сцяжын.
Кесар
Бушуе стыхія. Пасад гарыць.
А ён, што нямы: стаіць і глядзіць.
Капітан
Узяўшы курс, трубіў адно:
— Ідзем, хлопчыкі, на дно.
Назойліваму
Мой храм у маёй душы.
З прыходу ўласнага мяне спішы.
Фарысеі
Пакуль жывём, датуль і будзем
Мараль абмотваць словаблуддзем.
Кулінар
Мовай абкатанай, гладкай,
Расплешча справу на аладку.
Выступовец
Маю гонар! Ад імя!..
Вітаю!.. Мя-мя...
Рэфлекс барацьбы
Глядзеў на ўсе вочы
Павадыр воўчы.
Здзелка з сумленнем
Абяцаў на ўсё забыцца
Помслівы, злапомны гіцаль.
Твар у твар
Голас сумлення для лайдака,
Што плахта чырвоная на быка.
Сонцалюбівы
Пакуль сонца не пагасне,
Будзе жыць як сыр у масле.
Кампенсацыя
Адборны мат павіс над ім —
Вялікім, мудрым, дарагім.
Мастадонт
Усё алавянымі слоўцамі часціў,
На чужым горы будаваў шчасце.
Мікіта
Правадыру за блазна быў,
А ў свіце козырам хадзіў.
Моцныя наперадзе
Трымалі ўладу, княжылі, уладарылі,
А ў Лету — тварам у гразь ударылі.
Учарашні
Адматваючы назад свае гады,
З імпэтам адышоў у нябыт.
Носьбіт
Нёс праз гады, сістэмы і чыны
Замест твару свайго — пазычаны.
Шукальнік
У змроку гадоў шукаў са знічам
Сваё прыватнае аблічча.
Імітацыя
Па даўнім сцэнарыі, ва ўсе званы,
Новапрызначаныя б’юць званары.
Дэмакрат-рэфарматар
На вашу радасць ці на бяду
Я свой парадак навяду.
Адстаўны агент
Ні з таго, ні з сяго
Рассакарэцілі яго.
Перакоўка
Замест у капыты, кавалі
Уганялі ў голаў вухналі.
Высокія вартасці
Жаданне палкае наследніка —
Паставіць крыж на папярэдніках.
Якім быў, такім застаўся
Адвакат д’ябла, наменклатуры,
Цяпер у праведных халтурыць.
Сценачнікі
Задзірыстыя крыкуны
Народ ставяць да сцяны.
Бацькі і дзеці
Дзеці выбіліся ў людзі,
А бацькі ўсё вярблюдзяць.
„Яны” і „ён”
Гнідамі ў нас гаці гаць,
А я чысты, вашу маць!
Улагодзіў
Не па дарозе нам, на жаль, —
Жывы з мёртвым разважаў.
Плячо да пляча
Жадаў і ў прадонні злегчы
Між лепшымі з лепшых.
Акселерацыя
Пагалоскі рост:
— Накруці ёй хвост.
Ненасытны
Падказваў галаве жывот:
— Шырэй рот! Шырэй рот!
Танцор
Выйшаў на круг
Абух.
Ветлівы
— Праходзьце наперад!..
У нерат.
Праходчык
Праз агонь, ваду і медныя трубы —
У кацёл бяздушша і загубы.
Самаваршчык
Заварыў чай —
Глытай!
Прызнанне людаеда
Болей за ўсё люблю вас, людзі!
І гэту цягу час не студзіць.
Алкаш
Ад духоўнага запою
Успыхнуў німб над галавою.
Сляпое захапленне
Куды ні глянь — пекне —
Здзіўляўся Марак у пекле.
Эпітафія
На зваротным у рынак шляху
Сканаў ад празмернага страху.
Дзень у дзень
Куды ні сунься —
Усюды ўюнься.
Нігіліст
Што сцягі,
што палошчуцца густа,
Калі ў кішэні пуста.
Празрэнне
Спазнаўшы марнасць гэтага свету,
Нырнуў у бутэльку, як у Лету.
Стойкі
Не выкідаў слоў з песні
Кляпам заткнуты веснік.
Непітушчы
Да чаркі не прыгубляўся наш Фядот.
Перакуляў яе кідком у рот.
Падпора
Герой нашых дзён
Пад плотам відзён.
Фальклорны тып
Падкаваны на ўсе лапы,
А вядзе сябе, як лапаць.
Непатапляльны
Хіпак з нахабнасцю салодкай
Плыў ад малодкі да малодкі.
Сэрцавед
Не мог спасцігнуць парываў жонкі,
А быў жа псіхолаг душэўны, тонкі.
Спагадлівы муж
Павініўся перад ёю
Пад зямлёю.
Атаясаміўся
Дзеля бяспекі — які жах! —
Насіў за пазухай вужа!
Адметная
Пяе — як дыхае,
Агідны дых яе.
Бутэлька
Вас многа, я — адна.
Дык да дна!
Генная цаца
Ганяў яе па агародах
І макатранскі продак.
Зман
Падагрэла іскрыстай усмешкай
Недапаленая галавешка.
Старая лярва
Геніяльна віхляе азадкам,
А глядзець гадка.
Недзе ў нас
Круць улева — адны феі,
Круць управа — карыфеі.
Ваяжор
Прыабняў яе за талію —
І ўбачыў Італію.
Хуценькаму
Не адразу!
Не адразу!..
Да экстазу.
Абсурд
Стары грыб,
А прэ ўглыб.
Літгільдзеец
Пасівеў ад літхады,
А ўсё ходзіць у маладых.
Літкансультацыя
Пытаеш, што выбраць. Скажу, не сакрэт:
Пішы без падказак, калі ты паэт.
Паэзія
Малодка затаеная, ветлая.
Прыслухайся, кажа: — Бяры, я твая.
Муза
Толькі на кліч моцны, гарачы,
З’явіцца, як у сне, і аддзячыць.
Згубленая радасць
Цягнула за сабою воз
Поўны слёз.
Провады
Тысячагоддзе
на злом крочыць.
Каб яго нам не сурочыць.
Сабе
Не цікуй маю душу,
Я сам яе задушу.