- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Людзі – што дрэвы. Стаяць паблізу, але не робяць ані кроку насустрач. Хіба некаторыя карэннем сплятуцца ці галінамі дакрануцца. Але гэта на волі. У шпітальнай палаце – усё іначай. Ужо праз пару гадзінаў невыразныя жаночыя цені набываюць імёны і абрысы, а пад вечар падрабязныя гісторыі хваробы з кожнага ложка трывала сплятаюцца ва ўсеагульную павуту яднання і трывання. Палата – замкнёная прастора. Гукі тут рушаць ад сцяны да сцяны. Часам сустракаюцца ў кутах, бывае, правальваюцца ў галасавыя калодзежы. Калі гаворыш звыкла – ніхто не пачуе. (фрагмент)