Terra incognita. Зона

Дзве амаль аднолькава знакавыя падзеі леглі, лічы, на адно пакаленне. Толькі знакі гэтыя, як я думаў, быў упэўнены  — да шасцідзесятай пераможнай вясны ў вайне з фашызмам, розныя. Вясной жа 2005-га года ўва мне нешта як надламалася. Трэснула і парвалася неяк нечакана і адразу. Недарэчна, бязглузда. Па тэлевізары паказвалі фрагменты святочнага параду, які меўся неўзабаве адбыцца. Ветэранаў былой вайны грузілі ў закамуфляваныя пад франтавыя палутаркі, ці, як мы іх у дзяцінстве называлі, палундры, «ЗІСы» кшталту ваеннай пары. Машыны такой падробкі, такога стараннага камуфляжу і знешняга падабенства на сапраўднасць, што адразу ж мімаволі закрадвалася амаль дзіцячая нязгода і адмаўленне: хлусяць жа, маняць. Зусім жа не такімі былі гэтыя працавітыя грузавікі, чорнарабочыя не толькі вайны, але і брукаваных вуліцаў нашага маленства. Зусім не такімі жылі ў неастуджанай і за палову стагоддзя памяці ветэранаў, майго бацькі, франтавога шафёра, гэтыя рабацягі прорваў і безданяў, калдобінаў і мінных палёў, на якіх памірала іх маладосць. Самі яны развітваліся з жыццём. (фрагмент)

• Месца выхаду: Мінск
• Дата выхаду: 2009
• Катэгорыя: Мастацкая літаратура
• Copyright: © 2009 by Віктар Казько; Copyright © 2009 by ГА «Саюз беларускіх пісьменнікаў»; Copyright © 2021 by Kamunikat.org - ePub
• Кнігазбор: Kamunikat.org
• Дадатковая даведка: Падрыхтаванае на падставе: Казько Віктар, Дзікае паляванне ліхалецця: эсэ, публіцыстыка.  — Мінск: Кнігазбор, 2009. — 360 с. — (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў «Кнігарня пісьменніка»; вып. 2).