- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Я не люблю панядзелкаў. I ў сваёй нелюбовi зусiм не арыгiнальны. Таму што шмат знойдзецца людзей, для якiх панядзелак — не проста першы дзень тыдня, а нешта значна больш iстотнае. Як пачатак нейкай вельмi маркотнай i цяжкай працы, якая не абяцае ні хуткага плёну, нi радасцi. I ты мусiш брацца за працу, хоць увесь час памятаеш мноства прыслоўяў i прымхаў, у якiх нядобрым словам згадваюцца панядзелкi. Але куды больш за панядзелкi я не люблю пятнiцу — дзень, калi так i хочацца злiняць з рэдакцыi раней, падоўжыць тыя нячастыя гадзiны, калi галава не балiць пра ненапiсанае, нязверанае, нявысветленае. Сапраўдныя ж выхадныя днi, цалкам вольныя ад рэдакцыйных клопатаў, здараюцца рэдка. Што тут скажаш — газета! Тут увесь час адчуваеш сябе як на нейкiм важным пастарунку, дзе нельга нi спяваць, нi чытаць, нi курыць, нi нават збегаць па патрэбе "да ветру". А тым больш нашая газета — рэспублiканскi партыйны орган! Тут, як любiць паўтараць мой непасрэдны шэф, адказнасць за друкаванае слова асаблiвая, бо напiсанае — гэта не толькi пазiцыя газеты, а прамы працяг iдэалагiчнай лiнii партыi. (фрагмент)